کتاب این گوزن مال من است

کتاب «این گوزن مال من است» نوشته‌ی الیور جفرز، داستان پسری به نام ویلفرد را روایت می‌کند که یک روز با یک گوزن روبه‌رو می‌شود و بدون اینکه کسی چیزی گفته باشد، تصمیم می‌گیرد این گوزن متعلق به اوست. او برای گوزن اسم انتخاب می‌کند و مجموعه‌ای از قوانین شخصی می‌نویسد که انتظار دارد گوزن از آن‌ها پیروی کند. ویلفرد فکر می‌کند گوزن باید رفتارش را مطابق با این قوانین تنظیم کند و مثل یک حیوان خانگی رفتار کند.
اما گوزن که ویلفرد او را "مارسل" نامیده بیشتر وقت‌ها راه خودش را می‌رود و کار خودش را می‌کند. او توجهی به قوانین ویلفرد ندارد، حتی اگر گاهی به‌طور اتفاقی مطابق آن‌ها عمل کند. ویلفرد همچنان سعی می‌کند گوزن را کنترل کند و رفتار او را در چارچوب نظم دلخواهش دربیاورد، ولی این تلاش‌ها چندان موفقیت‌آمیز نیست. ماجرا زمانی پیچیده‌تر می‌شود که ویلفرد متوجه می‌شود افراد دیگری هم هستند که گوزن را می‌شناسند و حتی او را متعلق به خود می‌دانند. در یکی از صحنه‌ها، پیرزنی گوزن را با نام دیگری صدا می‌زند و رفتارش با او طوری است که انگار سال‌هاست او را می‌شناسد. این لحظه باعث می‌شود ویلفرد در تصور خودش از "مالک بودن" تردید کند و برای اولین بار با این سوال روبه‌رو شود که آیا می‌توان یک حیوان وحشی را واقعا صاحب شد؟
در پایان داستان، بعد از تجربه‌ی موقعیتی خطرناک که در آن گوزن به طور غیرمنتظره‌ای به کمک ویلفرد می‌آید، پسرک به نوعی توافق با گوزن می‌رسد: این‌که نمی‌تواند او را کاملا کنترل کند، اما می‌تواند با او رابطه‌ای داشته باشد که نه بر پایه‌ی مالکیت، بلکه بر پایه‌ی درک و آزادی متقابل شکل گرفته باشد. داستان به‌سادگی نشان می‌دهد که گاهی روابط واقعی، وقتی معنا پیدا می‌کنند که طرفین اجازه بدهند یکدیگر همان‌طور که هستند باقی بمانند.