از دهه 1970، تاریخ دانشگاه ها به یک حوزه علمی مهم تبدیل شده است، اما تلاش های اندکی برای ارائه این اثر به مخاطبان گسترده تر صورت گرفته است. رابرت اندرسون در این کتاب گزارش معتبری از توسعه دانشگاه های اروپایی در قرن نوزدهم "طولانی" ارائه می دهد. حاکمان اصلاح‌کننده روشنگری، مدل «هومبولتی» دانشگاه که در آلمان توسعه یافت، و نهاد ناپلئون از یک سیستم دولتی متمرکز، همگی به الگوی پیچیده‌ای کمک کردند که در عصر ملی‌گرایی در نظام‌های ملی متمایز منعکس شد. در حالی که دانشگاه ها در سنت های خود "اروپایی" بودند، در شکل گیری نخبگان ملی و آگاهی ملی نیز نقش اساسی داشتند. فصل‌های جداگانه‌ای در مورد سیستم‌های دانشگاهی در آلمان، فرانسه، بریتانیا (در اینجا به عنوان یک مورد خاص کمتر از آنچه اغلب تصور می‌شود دیده می‌شود)، ایتالیا و اسپانیا، روسیه و امپراتوری هابسبورگ وجود دارد. این فصول به موضوعات کلی تری گره خورده است که شامل اهمیت ماندگار مسائل دینی علیرغم پیشرفت سکولاریزاسیون، دخالت اساتید و دانشجویان در سیاست قبل و بعد از 1848، رشد ایده آل تحقیق و توسعه مفهوم دانشگاهی است. آزادی بحث کاملی در مورد جامعه شناسی حضور در دانشگاه، و فصول سنتز پیشگام در مورد زنان و دانشگاه ها و در مورد جوامع دانشجویی وجود دارد. استدلال کلی اندرسون این است که دانشگاه "مدرن" در دهه های 1870 و 1880 تثبیت شد. تا سال 1914، آرمان‌های آن تحت فشار تخصص‌های آکادمیک، نیازهای مالی تحقیقات علمی، و ظهور گونه‌های خشونت‌آمیز ملی‌گرایی و یهودستیزی قرار گرفتند - با این حال دانشگاه لیبرال منطق و قدرت خود را حفظ کرد. این مطالعه مختصری درباره تاریخ آموزشی نیست، بلکه برای همه کسانی که به تاریخ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم علاقه دارند، جذاب خواهد بود. همچنین دارای کتابشناسی چندزبانه گسترده است.
کتاب دانشگاه های اروپایی
کرگدن