اخلاق و سیاست برای اولین بار در سال 1954 منتشر شد، آخرین گزارش کامل برتراند راسل از مواضع اخلاقی و سیاسی او در رابطه با سیاست و مذهب است. او استدلال می کند که اخلاق به دلیل تضاد بین هوش و انگیزه برای انسان ضروری است - اگر یکی بدون دیگری بود، جایی برای اخلاق وجود نداشت. انگیزه ها و خواسته های انسان به همان اندازه اجتماعی و انفرادی است. سیاست و اخلاق وسیله ای است که ما به عنوان یک جامعه و به عنوان افراد از نظر اجتماعی هدفمند می شویم و قوانین اخلاقی قوانین عمل ما را تلقین می کند.
برتراند آرتور ویلیام راسل، ارل راسل سوم همه‌چیزدان، فیلسوف، منطق‌دان، ریاضی‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، نویسنده، فعال سیاسی، برنده نوبل ادبیات و فعال صلح‌طلب بریتانیایی بود.راسل در سراسر عمر، خود را لیبرال، سوسیالیست و صلح‌طلب می‌نامید، گرچه گاهی هم می‌گفت که ذهن شک‌گرای او موجب شده که احساس کند که در معنای عمیق، در هیچ‌یک از این‌ها نمیگنجد.
راسل، یکی از فیلسوفان برجستهٔ قرن بیستم به‌شمار می‌رود و «جنبش فلسفی مخالفت با ایده‌آلیسم» را در آغاز قرن بیستم رهبری می‌کرد. او را در کنار گوتلوب فرگه، جرج ادوارد مور و لودویگ ویتگنشتاین، از بنیان‌گذاران فلسفهٔ تحلیلی می‌دانند.او و آلفرد نورث وایت‌هد به‌دنبال آن بودند که با تلاش بسیار و از راه منطق کلاسیک، بنیانی منطقی برای ریاضیات بنا کنند. مقاله فلسفی او با عنوان در باب دلالت را یکی از چهارچوب‌های فلسفه می‌دانند.کارهای او اثرات شگرفی بر ریاضیات، منطق، نظریه مجموعه‌ها، زبان‌شناسی، هوش مصنوعی، علوم شناختی، علوم کامپیوتر و فلسفه، به‌ویژه فلسفه زبان، معرفت‌شناسی و متافیزیک گذاشت.
کتاب اخلاق و سیاست
جامی(مصدق)
برتراند راسل
