هنوز در کوچه ی فرنگی ها قدم می زنم و آلین در تمام این مدت کنارم می آید و نگاهم می کند.می خواهم زوایای بیشتری از روزهای خوب گذشته را از در و دیوارها و سنگفرش کوچه بیابم.امروز کاملا پی بردم که زمان و مکان عشق را منهدم نمی کند.عشق عبوری بی انتها از مکان و زمان است.در بی زمانی می ماند و لطیف تراز قبل بال و پر می گشاید.من هر روز با آلین زندگی می کنم و در عالم خیال ساعت های طولانی به هر کجا که بخواهم سفر می کنم و کسی مانعم نخواهد بود.آلین در من است و می دانم که روزی از همین روزها بار دیگر او را خواهم دید.
کتاب کوچه ی فرنگی ها
ماهریس
احمد بیگلریان
