کتاب It's OK That You're Not OK

کتاب «اIt's OK That You're Not OK» اثر مگان دیواین، روان‌درمانگر و زنی که شریک زندگی‌اش را در حادثه‌ای ناگهانی از دست داده، کوششی عمیق برای بازتعریف معنای سوگ در جهانی است که معمولا از مواجهه با رنج گریزان است. دیواین با ترکیب تجربه‌ شخصی سوگ و دانش بالینی، از همان ابتدا نگاه رایجی را که سوگ را «مشکلی برای رفع کردن» یا «مرحله‌ای برای عبور سریع» می‌داند زیر سوال می‌برد. او توضیح می‌دهد که سوگ، یک واکنش بیمارگونه نیست، بلکه نشانه‌ای از عشق عمیق است؛ پاسخی انسانی و اجتناب‌ناپذیر که باید به رسمیت شناخته شود، نه چیزی که جامعه با بی‌صبری بخواهد آن را درمان، پاک یا پشت سر گذاشته‌شده اعلام کند. دیواین فرهنگ معاصر را فرهنگی می‌بیند که با ناراحتی سازگار نیست؛ فرهنگی که از انسان داغدار می‌خواهد «قوی باشد»، «به زندگی ادامه دهد»، «مثبت فکر کند» و به شکل نامحسوس اما قاطع، احساسات واقعی را پشت نقاب کارکردن و لبخند زدن پنهان کند. به باور او، این هنجارهای اجتماعی نه‌تنها کمکی نمی‌کنند، بلکه سوگ را انکارپذیرتر و سنگین‌تر می‌سازند، زیرا فرد داغدار ناچار می‌شود علاوه بر درد فقدان، با احساس شرم، ناکافی بودن یا عجیب بودن نیز دست‌وپنجه نرم کند. او به‌جای چنین فشارهایی، پیشنهاد «مسیر میانه» را مطرح می‌کند: ساختن زندگی‌ای که سوگ بخشی از آن باشد، نه پذیرش این توهم که روزی نقطه‌ای می‌رسد که سوگ به‌طور کامل به پایان رسیده باشد. کتاب با ارائه ابزارهایی عملی به خواننده، تلاش نمی‌کند نسخه‌ای جادویی برای پایان دادن به رنج بدهد، بلکه روش‌هایی برای زیستن با آن عرضه می‌کند: توصیه‌هایی برای مدیریت اضطراب، بی‌خوابی و آشفتگی؛ تمرین‌های ذهن‌آگاهی؛ و راهکارهایی برای مراقبت از خود که از سرکوب درد یا «فشار برای خوب شدن» نمی‌گذرند. در کنار این بخش کاربردی، دیواین بعد دیگری از سوگ را نیز روشن می‌کند: نقش اطرافیان. او بارها تأکید می‌کند که حمایت واقعی، حضور بی‌قید و شرط و توانایی «شاهد بودن» است، نه ارائه‌ی توصیه، امیدواری‌های ساده‌لوحانه، یا تلاش برای اصلاح احساسات فرد داغدار. او الگوی رایج «مراحل سوگ» را نقد می‌کند و توضیح می‌دهد که سوگ نه خطی است و نه قابل پیش‌بینی؛ فرآیندی است یکتا، پیچیده و عمیقا شخصی. اتکای کتاب به صداقت عاطفی و تجربه زیسته نویسنده، بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت آن است. ترکیب نادر نگاه درمانگر و نگاه انسانی آسیب‌دیده، کلمات او را از کلیشه‌های رایج ادبیات سوگ جدا می‌کند و به آن حقیقتی ملموس می‌دهد. کتاب علاوه بر معنابخشی، ابزار نیز می‌دهد؛ اما به شکل شرافتمندانه از وعده‌های ساده‌انگارانه دور می‌ماند. البته همین رویکرد ممکن است برای کسانی که به دنبال یک برنامه‌ی مشخص، راه‌حل سریع یا چارچوب مرحله‌به‌مرحله هستند ناکافی به نظر برسد، زیرا دیواین به‌صراحت می‌گوید سوگ، «مسئله‌ای برای حل شدن» نیست. در نهایت، «اIt's OK That You're Not OK» کتابی است که نه راه فرار از رنج، بلکه راه زیستن در کنار آن را نشان می‌دهد. اثری است دلسوزانه، روشن، و احترام‌آمیز که به خواننده کمک می‌کند خود را در میان موج‌های سنگین سوگ تنها احساس نکند، و یاد بگیرد که غم، نه نشانه‌ی ضعف، بلکه ادامه‌ی پیوندی عمیق است که حتی پس از فقدان نیز زنده می‌ماند.