پیتر آیزنمن یکی از بحث برانگیزترین قهرمانان صحنه معماری است که به همان اندازه که به خاطر مقالات نظری اش به خاطر معماری اش شناخته شده است. در حالی که در مورد آثار ساخته شده و فلسفه های او بسیار نوشته شده است، اکثر کتاب ها بر یک یا جنبه دیگر تمرکز دارند. استفانو کوربو با ساختاربندی این جلد حول مفهوم فرم، معماری آیزنمن را با نظریه‌اش پیوند می‌دهد. از کتاب «از فرمالیسم تا فرم ضعیف» پیتر آیزنمن استدلال می کند که فرم حوزه میانجی بین بدن ما، دنیای درونی ما و دنیای بیرونی است و به این ترتیب، امکان برقراری ارتباط بین فلسفه و معماری را فراهم می کند. آیزنمن از آغاز کار خود عمیقا به مسئله فرم در معماری علاقه مند بوده و دائما مفهوم کلاسیک آن را به چالش کشیده است. از نظر او، فرم صرفا یک ابزار شناختی نیست که ساختار فیزیکی را تعیین می کند، که هر آنچه را که فعال است از آنچه منفعل است، آنچه را که در درون است از آنچه خارج است، متمایز می کند. او همیشه سعی کرده است آثار خود را با مظاهر فرهنگی آن زمان پیوند دهد: اولا تحت تأثیر کالین رو و مطالعات فرمالیستی او. دوم، با تفسیر مجدد نظریه های زبانی چامسکی؛ در دهه 80، با همکاری دریدا و رویکرد ساختار شکنی او؛ و اخیرا با کشف ایده هانری برگسون از زمان. این لحظات متفاوت بر مراحل مختلف، پروژه‌های مختلف، مانیفست‌های برنامه‌ای متفاوت تأکید می‌کند. این کتاب با اتخاذ رویکردی چند رشته‌ای مبتنی بر تقاطع‌های بین معماری و فلسفه، همه این تعاریف را بررسی می‌کند و با انجام این کار، بینش جدید و درک عمیق‌تری از پیچیدگی کار آیزنمن ارائه می‌دهد.
کتاب از فرمالیسم تا فرم ضعیف
فکر نو
استفانو کوربو
