کتاب« آموزش برای دوران جهانی» اثر ادگار مورن، به بازاندیشی آموزش در عصر جهانی شدن میپردازد و نشان میدهد چگونه میتوان با تفکر پیچیده، انسانها را برای مواجهه با خطا، عدم قطعیت و چالشهای جهانی آماده کرد. نویسندگان در این کتاب آموزش را سفری پر از خطا، پرسشگری و بازآفرینی میدانند که باید به رشد آگاهی جمعی و مسئولیتپذیری جهانی منجر شود. در بخشهای آغازین کتاب، مورن و همکارانش بر این نکته تأکید میکنند که روشهای سنتی آموزش که دانشها را به حوزههای جداگانه تقسیم میکنند، دیگر پاسخگوی واقعیت پیچیده امروز نیستند. آنها معتقدند که شناخت مسائل جهانی از بحرانهای زیستمحیطی گرفته تا شکافهای فرهنگی و اقتصادی تنها زمانی ممکن است که آموزش بتواند میان علوم پیوند برقرار کند و انسانها را به درک چندبعدی از جهان برساند. بخش مهمی از کتاب به مفهوم «تفکر پیچیده» اختصاص دارد. نویسندگان توضیح میدهند که این نوع تفکر ما را قادر میسازد پدیدهها را در ارتباط متقابلشان ببینیم، تضادها را تحمل کنیم و عدم قطعیت را بهعنوان بخشی از زندگی انسانی بپذیریم. به باور آنها، آموزش باید توانایی اندیشیدن در بستر روابط درهمتنیده را پرورش دهد تا انسانها بتوانند با مسائلی همچون تغییرات اقلیمی، مهاجرت، و بحرانهای سیاسی جهانی به شکلی مسئولانهتر برخورد کنند. کتاب همچنین بر اهمیت «هویت زمینی» و «شهروندی جهانی» تأکید میکند. مورن و همکارانش بر این باورند که انسانها باید خود را نه فقط متعلق به یک ملت یا فرهنگ خاص، بلکه بخشی از کل زمین بدانند؛ چراکه سرنوشت بشریت به شکلی گریزناپذیر مشترک است. بر این اساس، آموزش باید زمینهای برای پرورش اخلاق جهانی و تقویت همبستگی انسانی فراهم کند. نویسندگان نتیجه میگیرند که آموزش در عصر جهانی باید بیش از هر چیز مهارت زیستن با جهان را بیاموزد: توانایی درک پیچیدگیها، پذیرش خطا و مسئولیتپذیری در برابر چالشهای مشترک. این کتاب نقشه راهی برای ساختن الگویی تازه از آموزش ارائه میدهد؛ الگویی که میتواند انسانها را برای مواجهه با آیندهای پر از عدم قطعیت آماده سازد.