اندی کیم، که برای مدتی نزدیک ترین محرم شین بود، گفت: «شین هنوز زندانیه. وقتی هنوز افراد دیگه ای تو اردوگاه ها رنج می کشن، اون نمی تونه از زندگیش لذت ببره. به نظر شین، شاد بودن خودخواهیه».
شین و مادرش در یکی از بهترین نقاط اردوگاه 14 زندگی می کردند؛ روستایی کنار یک باغ و درست رو به روی مزرعه ای که بعدها مادرش را در آن جا به دار آویختند.
اردوگاه 14 دیگر خانه نبود، قفسی نفرت انگیز بود. بقا، دستاوردی بود که فقط از طریق اجتماع به دست می آمد و نه حادثه ی فردی.
محمدعلی فائزی
New York Times
Christian Science Monitor
