کتاب «مسکن و توسعه اقتصادی» اثر آنا کاجیملو توبجیکا، پیوند میان مسکن و توسعه اقتصادی را تحلیل میکند و نشان میدهد مسکن صرفا یک نیاز اولیه یا خدمت اجتماعی نیست، بلکه میتواند موتور رشد، سرمایهگذاری و کاهش فقر در سطح ملی باشد. نویسنده با ترکیب تجربه عملی و تحلیل نظری، تصویری جامع از جایگاه مسکن در سیاستهای توسعه ارائه میدهد. ساختار کتاب بر پایه سه محور اصلی است: نخست، اهمیت بنیادی مسکن در رشد اقتصادی. توبجیکا توضیح میدهد که در عصر جهانی شدن و شهرنشینی سریع، مسکن مناسب میتواند فرصتهای شغلی بیافریند، صنایع وابسته را فعال کند و به افزایش پسانداز و دارایی خانوارها بینجامد. او تأکید میکند که در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بیتوجهی به این حوزه باعث میشود ظرفیتهای عظیم اقتصادی پنهان بمانند. در بخش دوم، چارچوبهای نظری و نهادی بررسی میشوند. نویسنده نشان میدهد چگونه سیاستهای اقتصادی، ساختارهای بانکی و قوانین زمین میتوانند مسیر سرمایهگذاری در مسکن را تسهیل یا مسدود کنند. او تاریخچه نگرشها به مسکن در ادبیات توسعه را مرور میکند و نشان میدهد که چرا نگاه سنتی به مسکن بهعنوان “هزینه” باید جای خود را به نگاه به مسکن بهعنوان “سرمایهگذاری” بدهد. بخش سوم کتاب بر سازوکارهای عملی تمرکز دارد. توبجیکا توضیح میدهد که سرمایهگذاری در مسکن علاوه بر ایجاد اشتغال مستقیم، صنایع مکملی مانند مصالح ساختمانی، خدمات مهندسی و حملونقل را نیز به حرکت درمیآورد. او همچنین به موضوع حیاتی تأمین مالی مسکن میپردازد و نقش وامهای بانکی، بازارهای مالی و سیاستهای اعتباری را در گسترش یا محدودیت دسترسی خانوارها به مسکن مناسب تحلیل میکند. از سوی دیگر، نویسنده مسکن را تنها در بعد اقتصادی بررسی نمیکند؛ او نشان میدهد که مسکن امن و مناسب به بهبود کیفیت زندگی، سلامت عمومی، انسجام اجتماعی و کاهش نابرابری کمک میکند. بدین ترتیب، سیاستهای مسکن نهتنها ابزار رشد اقتصادی، بلکه ابزاری برای عدالت اجتماعی و توسعه پایدار هستند. توبجیکا تأکید میکند که دولتها باید مسکن را در کانون راهبردهای توسعه قرار دهند و موضوع مسکن تنها سقفی بالای سر نیست؛ بلکه سرمایهای راهبردی برای ساختن آیندهای مرفهتر و برابرتر است.