کتاب ازرا پاوند آتشفشان تنها

کتاب «ازرا پاوند: آتشفشان تنها» نوشته‌ی جان تایتل شرحی تحلیلی از زندگی و اندیشه‌ی شاعر آمریکایی ازرا پاوند است. این اثر که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد، بر پایه‌ی پژوهش‌های گسترده، اسناد شخصی و مصاحبه با اطرافیان پاوند نوشته شده و سعی دارد تصویری دقیق از مسیر زندگی او، از دوران جوانی تا سال‌های پایانی عمرش را ارائه دهد. تایتل پاوند را شخصیتی چندوجهی معرفی می‌کند؛ شاعری نوآور و در عین حال انسانی متناقض که میان نبوغ ادبی و خطاهای سیاسی گرفتار شد.
کتاب از زندگی اولیه‌ی پاوند در آمریکا آغاز می‌شود و سپس به دوران اقامت او در اروپا می‌پردازد، جایی که نقش مهمی در شکل‌گیری جنبش مدرنیسم ایفا کرد. او در لندن با نویسندگانی چون تی. اس. الیوت، جیمز جویس و ویلیام کارلوس ویلیامز ارتباط داشت و در ویرایش و ترویج آثار مهم مدرنیستی نقش داشت. تایتل نشان می‌دهد که پاوند با نظریه‌هایش درباره‌ی ایماژیسم و ورتیسیسم تلاش کرد شعر را از قالب‌های سنتی جدا کند و به زبانی فشرده و تصویری برساند. این دوره نقطه‌ی اوج فعالیت فکری و ادبی او به شمار می‌رود.
تایتل به دوران جنجالی زندگی پاوند می‌پردازد که با گرایش او به فاشیسم و حمایت از موسولینی هم‌زمان بود. پاوند در دهه‌ی ۱۹۳۰ و ۴۰ با ایراد سخنرانی‌های رادیویی از ایتالیا، از ایده‌های اقتصادی و سیاسی تندروانه دفاع می‌کرد. نویسنده این بخش از زندگی او را با تکیه بر منابع تاریخی و نوشته‌های خود پاوند بررسی می‌کند و نشان می‌دهد چگونه باورهای به ظاهر اصلاح‌طلبانه‌اش به سوی افراط و ایدئولوژی خطرناک کشیده شد. نتیجه‌ی این مسیر، بازداشت و محاکمه‌ی او به اتهام خیانت و سپس بستری شدن در بیمارستان روانی سنت الیزابتس بود. عنوان کتاب استعاره‌ای از شخصیت اوست؛ شاعری پرشور و ناآرام که انرژی خلاق و نیروی ویرانگر در وجودش به هم آمیخته بودند.