مطالعۀ ترکیب‌بندی (یا کمپوزیسیون) برای هر هنرمند تازه‌کاری امری مهم است. با وجود اینکه بعضی از هنرمندان به ترکیب‌بندی تصادفی اعتقاد دارند، امّا ترکیب‌بندی پویا به دقت زیادی در انتخاب اشیاء و چینش آنها در فضایی که تصمیم به کشیدن آن داریم (که به آن «پلان تصویر» گفته می‌شود)، نیاز دارد. زمانی که تصمیم می‌گیریم طرحی را بکشیم، می‌بایست سوالاتی را با خود در میان بگذاریم: این طرح چه پیامی برای بیننده دارد؟ هدف آن چیست؟ چه چیزی را باید به طرح اضافه کنیم تا پیام را واضح‌تر نمایش دهد؟ گاهی اوقات با نگاه به یک طرح احساس می‌کنیم که چیزی در آن درست نیست. با وجود آنکه بیشتر قسمت‌های طرح درست به نظر می‌رسد و اصول طراحی در آن به درستی رعایت شده است، امّا در مجموع نگاه کردن به آن، احساس بدی را در بیننده ایجاد می‌کند. طرح توجه ما را به خود جلب نمی‌کند و به‌راحتی به سراغ طرح بعدی می‌رویم و به جستجو برای یافتن تجربه‌ای خوشایندتر و جذاب‌تر می‌پردازیم. تمامی طرح‌ها با یک ایدۀ ساده شروع می‌شوند. کار پایانی می‌تواند همان ایدۀ اولیه باشد یا آنکه رشد یافته و به کاری قوی و پرمایه و ترکیب‌بندی پویا تبدیل شده باشد. برای به دست آوردن کیفیت پویا باید ترکیب‌بندی را با دقت فراوان انتخاب کرد و اصول مناسبی را برای چینش آن در نظر گرفت. برای هر ترکیب‌بندی ابتدا باید سوژه و پیام آن را معین و سپس عناصر اولیه‌ای را که مایلیم بر آنها تأکید ورزیم مشخص سازیم و در نهایت عناصری را که اهمیت کمتری دارند، انتخاب کنیم. فراموش نکنید که این طرح شماست و شما مجوز هنری دارید که برای بهبود کیفیت ترکیب‌بندی بنا به نظر و سلیقۀ خود بخش‌هایی را حذف، تغییر اندازه یا حتی تغییر شکل دهید. سعی کنید که به دنبال «پر کردن» فضاهای خالی نباشید، زیرا که عناصر نامربوط باعث ایجاد پریشانی و سردرگمی می‌شوند. در صورتی که زمان مناسبی را برای برنامه‌ریزی ترکیب‌بندی صرف کنید، نتیجۀ کار باعث خشنودی و ارضاء حس زیبایی‌شناسی بیننده شده و از طرف دیگر تجربه‌ای لذت‌بخش برای شما خواهد بود.
کتاب ترکیب بندی پویا
برگ نگار
ویلیام ف. پاول
