کتاب اوندین

اوندین یک نمایشنامه براساس رمان اوندین متعلق به نویسنده ی رمانتیک آلمانی فردریش د لا موته فوکه در سال 1811 که درباره ی هانس و اوندین است.هانس یک شوالیه ی ستمگر است که توسط نامزدش به یک ماجراجویی فرستاده شده است.او در جنگل اوندین را که موجودی آبی است وعلاقه مند به دنیای انسان های فانی می بیند و عاشق او می شود.

نمونه ای از آن داستان های عامیانه پریان است. در ابتدا، خواننده تصور می کند با یکی از همان الگوهای داستانی روبه رو شده که نورتروپ فرای معرفی اش می کند، یعنی شوالیه (قهرمان) سرگردان و خسته که دل درگرو عشق شاهزاده خانمی دارد و برای به دست آوردن اوست که می خواهد از جنگل بگذرد، اما با پیش روی داستان متوجه می شویم، اگر چه پایه و اساس داستان نمایشنامه در همان الگوها پی ریزی شده اما این اثر، رویکردی جدید به قصه های پریان دارد و با بهانه قرار دادن این چنین داستانی سعی دارد مفاهیمی مثل عشق، خیانت، وفاداری و سرنوشت را به چالش بکشد. اساسی ترین مسئله این نمایشنامه، انسان است. نویسنده با قرار دادن انسان به عنوان موضوع اصلی، درباره ناتوانی او حرف می زند و از سرگشتگی ای سخن می گوید که به واسطه نقص بشر در او وجود دارد. نمایشنامه، فرض خود را بر داستان عامیانه پریان می گذارد که انسانی دل در گرو عشق پری دریایی ای می گذارد -یا آن طور که در افسانه ها آمده پریان آدمیان را سحر می کنند- اما از ابتدا تمام این فرمول به شکلی آشنازدایانه ای پیش می رود، یعنی اینجا پری (اوندین) است که ابتدا عاشق شوالیه می شود. چنین اتفاقی در ابتدای داستان به ما این پیام را می دهد که قرار نیست با یک نمایشنامه عامیانه روبه رو بشویم که با پایانی خوش تنها قصد قصه گویی دارد بلکه اثر با نقض ساختار شناخته شده ای که در ذهن مخاطبش وجود دارد، سعی می کند مفاهیمی مثل انسان، عشق و وفاداری یا ایثار را به چالش بکشد.