نانومواد به‌صورت ساختارهایی که می‌توانند به شیوه کنترل شده در اندازه 1 تا 100 نانومتر در یک، دو، یا سه بعد تولید شوند، تعریف می‌گردند. مواد خرد شده به نانومقیاس می‌توانند خصوصیات متفاوتی در مقایسه با آنچه در مقیاس ماکرو مشاهده می‌شود داشته باشند، که کاربردهای یکتایی را رقم می‌زند. به‌عنوان مثال، مواد تار می‌توانند شفاف (مس)؛ مواد پایدار، قابل احتراق (آلومینیوم)؛ و مواد غیرقابل انحلال، قابل حل (طلا)، شوند. ماده‌ای نظیر طلا، که از لحاظ شیمیایی در مقیاس‌های عادی نجیب است، می‌تواند یک کاتالیزور شیمیایی قوی در نانومقیاس باشد.
نانوفناوری به طرز گسترده به‌عنوان یک پلاتفرم توانمندساز قدرتمند مطرح بوده، و مواد و وسایل جدید زیادی با دامنه وسیعی از کاربردها ایجاد کرده است. پژوهش‌های نانوفناوری پیشرفت‌های علمی زیادی را باعث شده، و در حال ایجاد کردن فرصت‌های بالقوه بی پایانی است.
در کل، نانومواد دو مزیت اصلی نسبت به مواد متعارف دارند: (1) اندازه آنها کوچک و بنابراین، سطح ویژه آنها زیاد بوده، که برای بسیاری از کاربردهای مرتبط با سطح مشترک مفید است، و (2) خصوصیات آنها، شامل ویژگی‌های شیمیایی، فیزیکی، نوری، الکترونیکی، مکانیکی، و مغناطیسی را می‌توان مدبرانه با کنترل اندازه، شکل سطح، شکل، جهت بلور، و غیره، تنظیم نمود. در نتیجه، حرکت به سمت نانومقیاس مسیرهای متعدد زیادی ایجاد کرده، که در غیر این‌صورت با مواد متعارف غیرممکن می‌نمود.
کتاب نانو مواد هوشمند در مهندسی محیط زیست
نیاز دانش
