کارل: خب. اسم من کارله و الان می خوام بهتون بگم اینجا چه خبره، باشه؟
ام… من با آقایی به اسم کریس کار می کنم که داره یه نمایشی رو آماده می کنه و ایده ی پشت نمایشش اینه که بعضی وقت ها بزرگ ترها درست وحسابی به حرف بچه ها گوش نمی دن.
نظرتون چیه؟ به نظرتون درسته؟ موافقین که بزرگ ترها بعضی وقت ها به حرف شما گوش نمی دن؟
کیم: (صدای عجیبی شبیه خرخر)
جیکوب: بعضی وقت ها.
کارل: بعضی وقت ها. نظر تو چیه؟
کیم: بعضی وقت ها آره.
کارل: آره. پس شاید چند لحظه دیگه راجع بهش حرف بزنیم.
کریس می خواد گفت وگو با بچه هایی مثل شما رو ثبت کنه و از این گفت وگوها توی نمایشش استفاده کنه، ولی حرف های شما قرار نیست از دهن بچه ها شنیده بشه، از دهن کی قراره شنیده بشه…؟
کیم: بزرگ ترها!
نوروز هنر
