کل فعالیت های اقتصادی هر جامعه را می توان به دو قسمت کرد: «تولید» و «مصرف». بر اساس این تقسیم بندی، عاملین یا کارگزاران اقتصادی به دو دسته کلی تقسیم می شوند: «تولید کنندگان» و «مصرف کنندگان». در اقتصاد، کوچک ترین واحد تولیدکننده را «بنگاه» و کوچک ترین واحد مصرف کننده را «خانوار» می گویند.
سوالی که ممکن است مطرح شود آن است که چرا در مورد کوچک ترین واحد مصرف کننده، به جای فرد مصرف کننده واژه «خانوار» به کار می رود؟
جواب این است که تصمیمات مصرفی هر فرد متأثر از کل تمایلات مجموعه افراد هر خانوار است و به همین دلیل به جای اصطلاح «فرد مصرف کننده» از اصطلاح «خانوار» استفاده می شود.
مطلب دیگر آن است که تمام افراد یک جامعه، جزء خانوارها به حساب می آیند، زیرا همه آن ها مصرف می کنند و بنابراین «مصرف کننده» محسوب می شوند. اما برای به دست آوردن درآمدی که مصرف کنندگان را قادر به تقاضا برای کالاها و خدمات تولیدشده در جامعه کند، یک یا چند عضو از هر خانوار باید منابعی را که در اختیار دارند عرضه کنند.
کتاب بازارهای پولی و مالی بین المللی
سمت