آنگاه که فردوسی از زبان چوپان سخن میگوید و درباره بهای رخش می پرسد و چوپان پاسخ میدهد: «مر این را بروبوم ایران بهاست»، ایران زمانی - مکانی وجود نداشت، اما ایران معنا در اوج بالندگی بود. داشت شاهنامه را می آفرید. به قول احمد علی رجایی: «فریاد رعد آسایی در خلأ ارزشهای بشری، مظهر ایستادگی و جاودانی ملت ایران.»
(از متن ناشر)
