کتاب این باغ بزرگ باورنکردنی

کتاب «این باغ بزرگ باورنکردنی» نوشته‌ی نادر ابراهیمی متنی است شاعرانه و تمثیلی که بر تأمل و مشاهده‌ی جهان متمرکز است. ابراهیمی در این اثر از نگاه انسانی سخن می‌گوید که در برابر شگفتی و گستردگی هستی می‌ایستد و آن را همچون باغی بزرگ می‌بیند؛ باغی که هم زیباست و هم پر از رمز و معنا. عنوان کتاب در واقع استعاره‌ای از جهان و تجربه‌ی زیستن در آن است؛ جهانی که با تمام تناقض‌ها و پیچیدگی‌هایش، در نظر راوی همزمان واقعی و باورنکردنی جلوه می‌کند.
راوی به‌صورت درونی و گاه گفت‌وگویی با خود یا نیرویی برتر سخن می‌گوید. او در میان تصویرهایی از خاک، درخت، پرنده و نور، به پرسش‌هایی درباره‌ی آفرینش، ایمان و حضور انسان در جهان می‌رسد. روایت به‌صورت پیوسته پیش نمی‌رود، بلکه مجموعه‌ای از مشاهده‌ها و اندیشه‌هاست که با نثری شاعرانه به هم وصل شده‌اند. باغ در اینجا نه مکانی واقعی، بلکه نمادی از شناخت، عشق و پیوند انسان با طبیعت و خداوند است.
ابراهیمی در توصیف‌ها از واژگان ساده و تصاویر روشن استفاده می‌کند، اما لایه‌های معنایی در پس جمله‌ها پنهان است. نگاه او به طبیعت و جهان بیرون، در واقع راهی برای بیان دغدغه‌های درونی و باور به وحدت هستی است. راوی بارها از «دیدن» و «فهمیدن» سخن می‌گوید؛ از این‌که چگونه انسان باید دوباره یاد بگیرد جهان را بی‌واسطه ببیند، بی‌آنکه گرفتار عادت یا غفلت شود.
«باغ بزرگ باورنکردنی» از مسیر مشاهده‌ی طبیعت و زیبایی، به جست‌وجوی معنا می‌رسد و مرز میان ایمان و تجربه‌ی زیستن را در هم می‌آمیزد. نثر کتاب یادآور زبان خاص ابراهیمی است؛ زبانی میان شعر و نثر، که در آن اندیشه از دل تصویر بیرون می‌آید و معنا از مسیر تماشای جهان ساخته می‌شود.