کتاب پیروزی و شکست پیکاسو

او خود را کاملا به لحظه و اندیشه ی اکنون تسلیم می کند. تمام گذشته، آینده، برنامه ها، علت و نتیجه را رها می کند. او خود را به تجربه ای که در حال وقوع است می سپارد. هرچیزی که انجام داده و یا به دست آورده تنها هنگامی اهمیت دارد که بر او در لحظه ی تسلیم تاثیر گذاشته باشد. این شیوه ای - دست کم ایده آل- است که پیکاسو در آن کار می کند و بسیار شبیه به نیرویی است که فرد نابغه خود را تسلیم آن می کند. چنین است پیامد مثبت رازی که پیکاسو خود را در آغوش آن همچون یک کودک یافت. به واسطه ی محترم شمردن همین راز، او تبدیل به بیان گراترین هنرمند دوران ما شده است.

من این کتاب را بیش از بیست سال پیش نوشته ام. هنگامی که در سال ۱۹۶۵ برای اولین بار منتشر شد، در بسیاری از جاها، اگر نه همه جا، به جرم گستاخانه بودن، فقدان حساسیت، جزمی و گمراه بودن مورد تاخت و تاز قرار گرفت. در انگلستان، سرزمین نجیب زاده ها و متشخصان، نیز به عنوان نمونه ی بی ذوقی و بدسلیقگی طرد شد. در آن زمان پیکاسو هنوز زنده بود و در اوج شهرتش به سر می برد. هرساله کتاب ها و مقاله هایی در شرح و وصف زندگی او انتشار می یافت. واکنش های انتقادی به این | کتاب تا اندازهای من را غافلگیر کردند. فکر میکردم جستاری نوشته ام که از حس قرابت و همدردی برای هنرمند و انسانی که به آن پرداخته است خبر میدهد. شاید| اکنون، بعد از گذشت سالها، أین همدردی برای شخصیت اصلی داستانی که نقل کرده ام مشهودتر باشد.