کتاب آهسته با گل سرخ

نمایشنامهٔ "آهسته با گل سرخ" اثر اکبر رادی، یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین آثار این نویسندهٔ بزرگ تئاتر ایران است که در سال ۱۳۶۵ نوشته شد و به بررسی روابط خانوادگی و تضادهای طبقاتی در بستر تحولات اجتماعی زمان انقلاب اسلامی می‌پردازد. این اثر به‌ویژه در رابطه با مسائل هویتی و چالش‌های فردی در زمان انقلاب، برجسته است.
داستان نمایشنامه در خانهٔ عبدالحسین دیلمی، تاجر چای مرفه تهرانی، می‌گذرد. در این دورهٔ بحرانی از انقلاب و اعتصابات سراسری، دیلمی و خانواده‌اش در خانه‌ای بزرگ و مجلل زندگی می‌کنند. در این فضا، شخصیت‌های مختلفی از جمله شمس‌الملوک، همسر دیلمی، سینا و سیامک فرزندان او، ساناز خواهرزادهٔ شمس‌الملوک و جلال برادرزادهٔ دیلمی حضور دارند. با ورود جلال از رشت به تهران، تضادهای طبقاتی و فرهنگی میان اعضای خانواده نمایان می‌شود و در نهایت در شب تیراندازی‌ها، جلال جان خود را از دست می‌دهد. این نمایشنامه به شکلی عمیق به معضلات اجتماعی و بحران‌های خانوادگی پرداخته و تماشاگر را با دنیای پیچیدهٔ شخصیتی و سیاسی آن دوران آشنا می‌کند.
"آهسته با گل سرخ" به تضادهای طبقاتی، بحران هویت و چالش‌های فردی در بستر تحولات اجتماعی و سیاسی دوران انقلاب پرداخته است. رادی با به تصویر کشیدن روابط پیچیدهٔ خانوادگی، نگاهی انتقادی به ساختارهای اجتماعی و فرهنگی دارد و در کنار آن، مفاهیم عدالت، برابری و آزادی را نیز مطرح می‌کند. رادی در این نمایشنامه از زبانی ساده و روان استفاده کرده است که با فضای داستانی و شخصیت‌های آن همخوانی دارد. او توانسته است با بهره‌گیری از دیالوگ‌های طبیعی و موقعیت‌های ملموس، فضایی صمیمی و واقعی خلق کند که تماشاگر را به دنیای شخصیت‌ها نزدیک می‌کند. "آهسته با گل سرخ" در سال‌های پس از نگارش، در تماشاخانه‌های مختلف به صحنه رفت و با استقبال خوبی از سوی تماشاگران و منتقدان مواجه شد. این نمایشنامه به دلیل موضوعات اجتماعی و روان‌شناختی‌اش، یکی از آثار مهم تئاتر ایران در دههٔ ۶۰ شمسی به‌شمار می‌آید.
"آهسته با گل سرخ" اثری است که با نگاهی دقیق و نقادانه به مسائل اجتماعی و روانی ایران، به بررسی چالش‌های فردی و خانوادگی در مواجهه با تحولات اجتماعی می‌پردازد. رادی با خلق شخصیت‌های چندبعدی و استفاده از زبانی ساده و روان، توانسته است اثری ماندگار و تأمل‌برانگیز در ادبیات نمایشی ایران خلق کند.