نویسنده کتاب از خلال گفتوگو با زنانی که همسران مردانی نامآشنا و هنرمند هستند، راهی جسته تا زنان سرزمیناش را کشف کند، پای حرفهایشان را بنشیند و آنها را در پیشگاه تاریخ عرضه دارد. موضوع این همنشسنیها نه صحبتهایی روشنفکرانه بلکه حرفهایی از زندگی روزمده و آن لحظاتی در زیست زنانه است که کمتر در موردش بحث میشود. لحظاتی نهانی که گویی ارزش راه یافتن در حوزههای جزیتر مطالعات زنان را ندارد یا دستکم گرفته میشود. نویسنده خود در مقدمه این کتاب مینویسد: «پرداختن به موضوع تاریخ، فرهنگ و چیستی هویت زنان سرزمینم همیشه یکی از دغدغههای فعالیتهای فرهنگیام بوده است. این پرداختن، بیشتر از آن روی بوده که رنج و درد تاریخی زنان میهنم و اندوههای مادران صبور این خاک همواره مرا بر آن داشته است تا بیشتر درباره آنان بخوانم و بدانم. این دغدغه در من ماند تا آنکه خود نیز، از آن رنج تاریخی زنانه و هم از آن اندوه مادرانه بینصیب نماندم. برای من مسئله زنان، فراتر از «ایسم»هایی چون فمینیسم و کنش هایی از این دست بوده است. همواره میخواستم تا بیشتر در پی درک آن چیستی زنانه باشم تا درگیر مبارزه با کلیشه های جنسیتی». شاید این به آن دلیل بود که شانس آن را داشتم در خانوادهای رشد کنم که «نابرابری جنسیتی» جایگاهی در تفکر آنان نداشت و خوشبختانه، بعدها در زندگی مشترک هم این مهم تداوم پیدا کرد. هرچند دیدن این تبعیض آشکار جنسیتی در جهان امروز هر ذهن آزادیخواهی را به کنش وا میدارد.» آلما مایکیال، همسر هوشنگ ابتهاج، ناهید مهرنوش، همسر ناصر مسعودی، پروانه محسنیآزاد، همسر بیژن نجدی و ملیحه نظمی، همسر اکبر اکسیر از جمله زنانی است که شادی پیروزی در کتاب خود با آنها به گفتوگو نشسته است.
درباره شادی پیروزی
شادی پیروزی درسال 1354 یک خانواده گیلانی در شهر مشهد متولد شده است.دبیرآموزش و پرورش و مدیر مسئول نشر فرهنگ ایلیا است.