ریشارد اشتراوس سی و چهار ساله است. او در ۱۱ ژوئن ۱۸۶۴، در مونیخ به دنیا آمد. پدرش هنرمند سرشناسی بود و در ارکستر سلطنتی هورن اول می نواخت. ریشارد در محیطی موسیقایی بزرگ شد. در چهار سالگی پیانو می زد و در شش سالگی چند رقص کوچک، لید (آواز)، سونات و حتی اوورتورهایی برای ارکستر تصنیف کرد. شاید همین زودرسی هنری در تب آلودگی استعدادهایش دخیل بوده و اعصابش را در تنش نگه داشته و ذهنش را نابهنگام برانگیخته است.
از ۱۸۸۶ تا ۱۸۸۹ همین مقام را در هوفتئاتر مونیخ عهده دار بود. به دو نکته در زندگی ریشارد اشتراوس باید توجه کرد: یکی تأثیر آلکساندر ریته و دیگری سفرهایش در جنوب اروپا. آشنایی اش با ریتر به سال ۱۸۸۵ برمی گردد. این موسیقی دان که با خواهرزادۀ واگنر ازدواج کرده بود، موسیقی اش در فرانسه عملا ناشناخته است؛ اما دو اپرای معروف به نام های هانس هاکل و تاج از آن که؟ نوشته و به گفتۀ اشتراوس، نخستین آهنگ سازی است که روش های واگنری را در لید وارد کرده.
در نامه های بولو و لیست از او زیاد صحبت شده است. اشتراوس می گوید: قبل از اینکه او را ببینم، به شیوه های دقیقا کلاسیک تربیت شده بودم؛ یکسره با هایدن، موتسارت و بتهوون زیسته بودم و تازه به مطالعۀ مندلسون، شوپن و برامس پرداخته بودم. شناختم از لیست و واگنر را کاملا به ریتر مدیونم. او بود که اهمیت نوشته ها و آثار این دو استاد را در تاریخ هنر به من نشان داد. او بود که با سال ها درس و مشاورۀ مهربانانه از من یک موسیقی دان آینده ساخت و مرا به راهی انداخت که اینک یکه و تنها در آن پیش می روم. همچنین او بود که مرا با فلسفۀ شوپنهاور آشنا کرد.
کارنامه
رومن رولان
