شیخ صفی‌الدین از مشایخ مشهور صوفیه در دوران الجایتو و ابوسعید ایلخانی و بنا بر کتاب صفوة الصفا مرید شیخ زاهد گیلانی (متوفی ۷۰۰) و نیز داماد او بود. شیخ هشتاد و پنج سال عمر کرد. نخستین 25 سال دوران زندگی‌اش در کودکی و جوانی و طلب مرشد و مراد گذشت. 25 سال دوم آن صرف مریدی و شاگردی شیخ زاهد گیلانی شد و 35 سال آخر عمر بر مسند ارشاد و تربیت اهل عرفان و طریقت گذشت. نفوذ معنوی صفی‌الدین اردبیلی در ۳۵ سال دوره ارشادش بسیار زیاد بود و چون مغولان به او ارادتی تمام داشتند، وی بسیاری از آنان را از آزار رساندن به مردم باز می‌داشت. پس از مرگ شیخ نیز اولاد و احفاد او در سلسله صفویه به مقام ارشاد رسیدند. شیخ صفی خود پیشتر پیرو شیخ زاهد گیلانی بود و دختر او فاطمه خاتون را نیز به زنی گرفته بود. زهد و ساده‌زیستی او با وجود داراییش در آن زمان نامور بود. شیوه زندگی و گیرایی او و نام‌آوری خانقاهش به زودی برای او و فرزندانش پیروانی را از شام و ترکیه و بخش‌های دیگر ایران فراهم ساخت. پس از او پسرش شیخ صدرالدین موسی جای پدر را گرفت.
کتاب درد طلب
آیدین
غلامرضا طباطبایی مجد
