کتاب مثنوی معنوی

Masnavi Manavi
براساس نسخه قونیه
کد کتاب : 13693
شابک : 978-6002534460
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 1056
سال انتشار شمسی : 1400
سال انتشار میلادی : 2019
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 3
زودترین زمان ارسال : 24 آبان

معرفی کتاب مثنوی معنوی اثر جلال الدین محمد بلخی(مولانا)

در صحبت مولانا جلال الدین و مثنوی معنوی او، قصه ها و نکته ها هست که عاشقان راه عرفان را به خود دعوت می کند. کمیت این کتاب معیاری در حد شش دفتر و بیست و شش هزار بیت است که در نوع خود بی نظیر است اما کیفیت آن حتی از این مقدار هم فراتر است و آنچه مولانا در خلال این شش دفتر به جهان عرفان عرضه داشته ماورای اندازه گیری است.
وی در دفتر اول مثنوی مقدمه ای از آنچه قرار است بگوید را در هجده بیت خلاصه می کند و این هجده بیت که به نی نامه معروف است یکی از غنی ترین بخش های مثنوی محسوب می شود. پس از آن داستان ها و روایت مسیر سخت رستگاری و حرکت در راه دیدار دوست در قالب چهارصد و بیست و چهار حکایت تمثیلی نگارش شده و شخصیت های به کار برده شده در این روایات عمدتا طیفی از پادشاه تا برده و انبیا تا شبان را شامل می شوند. مولوی از حیوانات هم برای نقل تمثیل و حکایت در این کتاب بهره ی زیادی برده است.
داستان های مثنوی گاه ریشه در حکایت تاریخی و افسانه های قدیمی تر از خود هم دارند و تعدادی مستقیما از منابعی چون منطق الطیر عطار آمده اند. برخی نیز توسط مولانا استخراج و به نحو جدیدی بیان شده اند. دفتر ششم مثنوی مولانا با قصه ی شاهزادگان و دژ هوش ربا ناتمام مانده است، چرا که عمر مولانا جلال الدین کفاف نداد و این شخصیت بزرگ عالم عرفان و تصوف، پیش از به انتها رساندن دفتر ششم در گذشت. کتاب پیش رو بر اساس نسخه قدیمی قونیه نوشته شده که یکی از معتبرترین نسخه ها محسوب می شود.

کتاب مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی(مولانا)
جلال الدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی، زاده ی 15 مهر 586 و درگذشته ی 4 دی 652 هجری شمسی، از مشهورترین و تأثیرگذارترین شاعران ایرانی است.جلال الدین محمد بلخی در بلخ زاده شد. پدر او مولانا محمد بن حسین، خطیبی معروف به بهاءالدین ولد و سلطان العلما، از بزرگان صوفیه و مردی عارف بود و نسبت خرقه ی او به احمد غزالی می رسید. وی در عرفان و سلوک سابقه ای دیرین داشت و چون اهل بحث و جدال نبود و دانش و معرفت حقیقی را در سلوک باطنی می دانست نه در مباحثات و مناقشات کلامی و لفظی، پرچمداران کلام و...
قسمت هایی از کتاب مثنوی معنوی (لذت متن)
گفت ماهی دگر وقت بلا/ چونک ماند از سایهٔ عاقل جدا/ کو سوی دریا شد و از غم عتیق/ فوت شد از من چنان نیکو رفیق/ لیک زان نندیشم و بر خود زنم/ خویشتن را این زمان مرده کنم/ پس برآرم اشکم خود بر زبر/ پشت زیر و می روم بر آب بر/ می روم بر وی چنانک خس رود/ نی بسباحی چنانک کس رود/ مرده گردم خویش بسپارم به آب/ مرگ پیش از مرگ امنست از عذاب/ مرگ پیش از مرگ امنست ای فتی/ این چنین فرمود ما را مصطفی/ گفت موتواکلکم من قبل ان/ یاتی الموت تموتوا بالفتن/ هم چنان مرد و شکم بالا فکند/ آب می بردش نشیب و گه بلند/ هر یکی زان قاصدان بس غصه برد/ که دریغا ماهی بهتر بمرد/ شاد می شد او کز آن گفت دریغ/ پیش رفت این بازیم رستم ز تیغ/ پس گرفتش یک صیاد ارجمند/ پس برو تف کرد و بر خاکش فکند/ غلط غلطان رفت پنهان اندر آب/ ماند آن احمق همی کرد اضطراب/ از چپ و از راست می جست آن سلیم/ تا بجهد خویش برهاند گلیم/ دام افکندند و اندر دام ماند/ احمقی او را در آن آتش نشاند/ بر سر آتش به پشت تابه ای/ با حماقت گشت او همخوابه ایی/ او همی جوشید از تف سعیر/ عقل می گفتش الم یاتک نذیر/ او همی گفت از شکنجه وز بلا/ هم چو جان کافران قالوا بلی/ باز می گفت او که گر این بار من/ وا رهم زین محنت گردن شکن/ من نسازم جز به دریایی وطن/ آبگیری را نسازم من سکن/ آب بی حد جویم و آمن شوم/ تا ابد در امن و صحت می روم