کتاب تئاتر انقراض

Deleuze and performance
کد کتاب : 142139
مترجم :
ویراستار :
شابک : 978-6222675028
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 200
سال انتشار شمسی : 1403
سال انتشار میلادی : 2009
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 27 آذر

معرفی کتاب تئاتر انقراض اثر مجموعه ی نویسندگان

کتاب «تئاتر انقراض» با ایجاد پلی میان فلسفه ژیل دلوز و هنر اجرا، دریچه‌ای نو به سوی درک عمیق‌تر از اجراهای معاصر می‌گشاید. این کتاب، با تمرکز بر مفاهیم کلیدی دلوز همچون «شدن»، «تکرار» و «ریشه‌ها»، به ما نشان می‌دهد که چگونه تئاتر می‌تواند فراتر از بازنمایی‌های سنتی رفته و به عرصه‌ای برای تجربه‌های نو، خلاقانه و دگرگون‌کننده تبدیل شود.
به عنوان مثال، مفهوم «شدن» در فلسفه دلوز، که به معنای گذر از حالت‌های ثابت و ورود به فرآیندهای تغییر و تحول است، می‌تواند در اجرا به معنای گذر از بازنمایی‌های سنتی شخصیت‌ها و روایت‌ها و ورود به عرصه تجربه‌های بدنی، حسی و عاطفی باشد. به این ترتیب، تئاتر می‌تواند به جای بازنمایی واقعیت، خود به واقعیت تبدیل شود و مخاطب را به مشارکت فعال در خلق معنا دعوت کند.
همچنین، مفهوم «تکرار» در فلسفه دلوز، که به معنای بازتولید خلاقانه و متفاوت از گذشته است، می‌تواند در اجرا به معنای بازخوانی خلاقانه از متون کلاسیک یا خلق اجراهایی باشد که در هر بار تکرار، تجربه‌ای نو و غیرمنتظره را برای مخاطب به ارمغان می‌آورند. به این ترتیب، تئاتر می‌تواند به جای تکرار مکررات، به عرصه‌ای برای نوآوری، بداهه‌پردازی و خلق معناهای جدید تبدیل شود.
در نهایت، مفهوم «ریشه‌ها» در فلسفه دلوز، که به معنای ساختارهای زیربنایی و پنهانی هستند که بر سطح رویدادها تأثیر می‌گذارند، می‌تواند در اجرا به معنای کشف و آشکارسازی نیروها و روابط پنهانی باشد که در پس صحنه اجرا جریان دارند؛ نیروهایی که ممکن است در نگاه اول آشکار نباشند، اما بر شکل‌گیری و جهت‌گیری اجرا تأثیر می‌گذارند. به این ترتیب، تئاتر می‌تواند به جای پنهان کردن این نیروها، آن‌ها را آشکار کرده و مخاطب را به تفکر انتقادی درباره ساختارهای قدرت و روابط اجتماعی دعوت کند.
کتاب «تئاتر انقراض» با بررسی دقیق و موشکافانه این مفاهیم و تأثیر آن‌ها بر اجرا، به ما نشان می‌دهد که چگونه تئاتر می‌تواند به مثابه تجسمی از فلسفه دلوز، به عرصه‌ای برای تجربه‌های نو، خلاقانه و دگرگون‌کننده تبدیل شود؛ تجربه‌ای که مخاطب را به تفکر، خلاقیت و آزادی دعوت می‌کند و او را در خلق معنا و تغییر جهان مشارکت می‌دهد.

کتاب تئاتر انقراض

قسمت هایی از کتاب تئاتر انقراض (لذت متن)
بزرگداشت چیست؟ تجدید خاطرۀ یک صدا، یک چهره، یک ایما و اشاره؟ گذار یک نفس؟ حاضرپنداری یا خداگونگی؟ نه! اغلب یک سرقت، تباهی، یا تاراج است. چه کسی رویای هملت، مکبث، پاک، کالیبان، و اوفلیای خودش را نداشته است؟ 1994 بود که «نوآر رویایی مرده‌زاد اوفلیا» را منتشر کردم، نسخه‌ای مینیاتوری از هملت از منظر اوفلیای مرده. برای اجرایش تنها می‌توانستم صداهای محال را تصور کنم: صدای غمبار ولادیمیر، صدای مخوف ایژیتور، صدای آش‌ولاش آرتو خله، یا حتی صداهای هیستریک ‌‌شیطانی زنان تسخیرشدۀ مورزین. بعد در اکتبر 1996 مکبث: سری وحشت کارملو بنه را دیدم و خوانش او از دانته را «در پژواک صدای آرتو» شنیدم، هر دو در تئاتر اودئون پاریس. این‌یکی از بزرگ‌ترین شوک‌های زیباشناختی کل زندگی‌ام بود. این همان صدایی بود که به دنبالش بودم، صدایی لایق رستخیز اوفلیا! اما حالا دیگر خیلی دیر است، چراکه صداهای کارملو بنه هم به آن سایه‌های ابدی پیوست. دلوز آشکار کرد که چگونه فرایندهای کسر نزد کارملو بنه حیثیات کامنه را می‌آفریند. ولی مرگ دست‌آخر واپسین کسر است. حالا دیگر امر ناگفته در شکسپیر راه را برای امر ناگفته در کارملو بنه باز می‌کند. کارملو بنه همواره اصرار داشت خودش را «هلیوگابالی» کرده است؛ حالا من هم آرزو دارم کارملو بنه را «گوئیگنولی» کنم. اوفلیای عزیزم را ترک می‌کنم که میل به آفرینش ماریونت کارملو بنه او را پرت انداخته است.