کتاب دختری که نبود

«دختری که نبود» دهمین رمان نوجوان هادی خورشاهیان است. رمانی پست‌مدرن و فانتزی که شخصیتی مالیخولیایی دارد.
سمیرا از بدو تولد دوستی خیالی به نام «کصیر» دارد و با او زندگی می‌کند، والدین او از این قضیه چندان خشنود نیستند و دخترشان را نزد پزشک می‌برند اما پزشک برخلاف پدر و مادر سمیرا، او را درک می‌کند. در دوره‌ی درمان طولانی سمیرا، او دائم در این فکر است که چرا خانواده‌اش او را رها نمی‌کنند، زیرا او و «کصیر» در دنیای خیالی متفاوتی زندگی می‌کنند. آن‌ها می‌توانند به هر جا که بخواهند سفر کنند. کصیر هم‌سن سمیراست و ویژگی‌های شخصیتی‌شان نیز مانند هم است. حتی بعضی از کارها را نیز کصیر به‌جای سمیرا انجام می‌دهد. سمیرا و کصیر آن‌قدر صمیمی و رفیق هستند که انگار در یک روز و یک‌ زمان با هم به دنیا آمده‌اند. سمیرا شب و روز را با این دوست خیالی‌ می‌گذارند. والدین سمیرا نمی‌توانند مانع ارتباط او با کصیر شوند. سمیرا از دست کارهای مادر و پدرش کلافه می‌شود و از آن‌ها می‌خواهد که او را پیش مادربزرگش بفرستند تا با او زندگی کند. اما مادربزرگ که قرار است از سمیرا مراقبت کند، خودش یک روز صبح ناپدید می‌شود. اوضاع وقتی پیچیده‌تر می‌شود که چند موجود خیالی دیگر به‌غیر از کصیر، از داخل یک مجله‌ی کهنه بیرون می‌آیند.
داستان با دو زاویه دید روایت می‌شود؛ زاویه دید کصیر و زاویه دید سمیرا. در واقع خواننده اگر غافل شود گاهی حرف‌های سمیرا را به جای کصیر می خواند. شاید از نظر کصیر و سمیرا آن‌ها دو نفر مجزا هستند اما در واقع داستان فقط قصه‌‌ی سمیراست. در آخر داستان خواننده متوجه می‌شود که کل شخصیت‌ها زاییده تخیل نویسنده هستند.
این داستان علاوه بر جلب توجه مخاطبان نوجوان می‌تواند تلنگری به والدین نیز باشد، زیرا بسیاری از والدین نمی‌توانند با فرزندان خود به خوبی ارتباط برقرار کنند. پدر و مادر در این داستان درک درستی از تنهایی و انزوای دختر نوجوان خودشان ندارند و تلاش موثری هم برای برقراری ارتباط با او انجام نمی‌دهند. سیمرا در جهان تخیلی غرق می‌شود و ارتباطش را با جهان واقع از دست می‌دهد. نویسنده با خلق شخصیت‌های واقعی و خیالی که ارتباط نزدیکی با هم دارند این موضوع را نشان می‌دهد.
«دختری که نبود» رمانی است که از مشکلات روانی و تنهایی نوجوانان می‌گوید؛ نوجوانانی که از واقعیت دور و در جهانی خیالی و وهم‌زده غرق شده‌اند.