کتاب صدای مادرم

کی مورادیان در کتابش با عنوان «صدای مادرم»، داستانی را قالب یک خاطره‌نویسی خانوادگی، تجربیات مادرش را در ارتباط با نسل‌کشی ارامنه در امپراتوری عثمانی در سال 1915 روایت می‌کند. این کتاب بر اساس داستان واقعی زندگی مادر نویسنده، فلورا مونوشیان، نوشته شده و به وقایع تاریخی دردناک و تاثیرات عاطفی آن بر خانواده‌ها و نسل‌های بعدی می‌پردازد. داستان از منظر فلورا که یک دختر ارمنی ۱۴ ساله است بیان می‌شود که همراه خانواده‌اش در پی نسل‌کشی ارامنه، از خانه و دیار خود آواره می‌شود. این کتاب نه‌تنها یک روایت شخصی، بلکه یک یادآوری تاریخی است که به خوانندگان کمک می‌کند تا با زندگی و شجاعت بازماندگان نسل‌کشی ارامنه آشنا شوند و درک عمیق‌تری از این بخش تاریک از تاریخ بشریت به دست آورند.
کتاب پیش رو به بررسی رنج‌ها و دشواری‌هایی می‌پردازد که خانواده‌های ارمنی در طول تبعید اجباری به سوی بیابان‌های سوریه متحمل شدند. فلورا و مادرش که در جریان این کوچ مرگبار با چالش‌هایی مانند گرسنگی، بیماری و از دست دادن عزیزان مواجه می‌شوند، برای بقا تلاش می‌کنند. این کتاب به‌ویژه به نقش مادر فلورا، آناهید، اشاره دارد که با صدای خود و یادآوری ارزش‌های فرهنگی و خانوادگی به دخترش کمک می‌کند تا در برابر سختی‌ها مقاومت کند و امید خود را حفظ نماید.
در این رمان، مورادیان علاوه بر تأثیرات نسل‌کشی بر هویت ارمنی‌ها، به جنبه‌های انسانی مانند استقامت، عشق خانوادگی و قدرت بازماندگان نیز پرداخته است. محور اصلی کتاب بررسی تاثیرات نسل‌کشی و تبعات روانی آن است که از طریق حافظه و خاطرات مادر نویسنده منتقل می‌شود. همچنین، داستان به لزوم حفظ فرهنگ ارمنی و انتقال تجربیات نسل به نسل از طریق روایت‌های شفاهی می‌پردازد تا این فاجعه تاریخی هرگز فراموش نشود. «صدای مادرم» درواقع تلاشی برای حفظ خاطرات و تجلیل از قدرت انسان‌ها در مواجهه با فجایع بزرگ است.