مولف در این اثر طیف وسیعی از موضوعات و پیامدهای برنامه توسعه اقتصادی ایران را طی برنامه های یکم تا چهارم توسعه و در دو بخش مورد بررسی قرار داده است، نخستین بخش مبانی سیاست های تعدیل اقتصادی و محور برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را در برنامه های اول و دوم تبین می سازد و نقش دولت را در پیامدهای منفی ناشی از سیاست ها مورد بحث قرار می دهد؛ بخش دوم برنامه سوم و چهارم توسعه را بررسی می کند و مولفه های فکری دولت نهم را که همزمان با عملکرد برنامه چهارم توسعه تشکیل شد تشریح می کند.
سیاست تعدیل اقتصادی، تلاشی سازمان یافته برای رشد اقتصادی است. عموما کشورهای در حال توسعه با مشکلات و مخاطرات زیادی در زمینه های بازسازی ساختار اقتصادی رو به رو هستند. این امر به مفهوم آن است که توسعه نیازمند اقدامات و ابتکاراتی است که برای نهادها و روندهای عمومی جامعه ستیزش هایی را به وجود می آورد. این روند در بسیاری از کشورهای جهان سوم رخ داده است. شرایط کشورها در اجرای برنامه های اقتصادی متفاوت است، از این رو، با مخاطرات و پیامدهای متفاوتی نیز رو به رو می شوند. شکل بندی سیاست تعدیل اقتصادی ایران، در مقاطع زمانی مختلف تغییر یافته است. این امر به مفهوم آن است که در زمان تصویب برنامه های توسعه اقتصادی، به پیامدها و نتایج آن توجه چندانی نشده است؛ بنابراین شاهد فراز و نشیب هایی در برنامه ریزی اقتصادی در ایران هستیم.