کتاب دنیای مطبوعاتی آقای اسراری
نویسنده:
بهرام بیضایی
3.3
از
1
رأی
کتاب دنیای مطبوعاتی آقای اسراری
Mr. Asrari's press world
انتشارات:
روشنگران و مطالعات زنان
٪15
170000
زودترین زمان ارسال:
31 خرداد
٪15
170000
معرفی کتاب دنیای مطبوعاتی آقای اسراری
کتاب «دنیای مطبوعاتی آقای اسراری» یکی از نمایشنامه‌های موفق «بهرام بیضائی» نویسنده و محقق ایرانی است که اول بار در یال 1344 منتشر شد ولی تا به حال توسط بیضائی اجرا نشده است.
بهرام بیضائی علاوه بر نویسندگی در تئاتر و سینما، تجربیات بسیار موفقی در کارگردانی و تهیه‌کنندگی فیلم‌های سینمایی نیز داشته و ازاین‌حیث کارگردانی مولف و صاحب‌نظر به‌حساب می‌آید. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های بیضائی در تئاتر ایران، استفاده از زبان و نثری آرکئیک است که باعث تمایز نمایشنامه‌های بیضائی و همچنین سختی اجرای آن‌ها شده است. یکی دیگر از شگردهای خاص بیضائی، ایرانی کردن مفاهیم جهانی است به‌طوری‌که مخاطب ایرانی آن مفاهیم را به طور کامل درک می‌کند. نمایشنامه‌ی «دنیای مطبوعاتی آقای اسراری» یک نمونه‌ی عالی از آثار درخشان بیضائی است.
داستان مرکزی این اثر در مورد مردی جوان به نام محمود شیرزاد است که به عنوان یک حروف‌چین در مجله‌ای کم‌فروغ مشغول کار است و ناخواسته درگیر یک کشمکش بسیار سنگین می‌شود.
شیرزاد اگرچه شغلی ساده در مجموعه دارد، اما به واسطه‌ی داستان جذابی که نوشته به‌یک‌باره در مرکز توجه قرار می‌گیرد. داستان از جایی آغاز می‌شود که شیرزاد به اتاق آقای اسراری بزرگ - مدیر مجله - آمده و از جهانگیر اسراری - یکی از اقوام مدیر - شکایت می‌کند. موضوع شکایت داستانی است که جهانگیر از شیرزاد گرفته، در مجله به اسم خود چاپ کرده و باعث جذب مخاطبان بسیار به مجله شده است.
بیضائی در این اثر مفهوم "مرگ مولف" را در روایتی قوی برای مخاطب ایرانی آماده می‌کند و در غالب داستانی عجیب و چندلایه گسترش می‌دهد. شیرزاد که شخصیت نویسنده‌ی داستان است در بخشی از داستان مجبور به تن‌دادن به‌اجبار می‌شود اما در نهایت با ورود شخصیت دختر و آغاز کشمکش‌های عاطفی، دچار تغییری بزرگ می‌شود. بیضائی در این نمایشنامه یکی از قدیمی‌ترین چالش‌های نویسندگان یعنی مالکیت کلام را مورد بررسی قرار داده و به عنوان اثری قابل‌تحسین در اختیار مخاطبان قرار داده است. مطالعه این اثر برای تمام علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های ایرانی قابل‌توجه خواهد بود.
بهرام بیضائی علاوه بر نویسندگی در تئاتر و سینما، تجربیات بسیار موفقی در کارگردانی و تهیه‌کنندگی فیلم‌های سینمایی نیز داشته و ازاین‌حیث کارگردانی مولف و صاحب‌نظر به‌حساب می‌آید. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های بیضائی در تئاتر ایران، استفاده از زبان و نثری آرکئیک است که باعث تمایز نمایشنامه‌های بیضائی و همچنین سختی اجرای آن‌ها شده است. یکی دیگر از شگردهای خاص بیضائی، ایرانی کردن مفاهیم جهانی است به‌طوری‌که مخاطب ایرانی آن مفاهیم را به طور کامل درک می‌کند. نمایشنامه‌ی «دنیای مطبوعاتی آقای اسراری» یک نمونه‌ی عالی از آثار درخشان بیضائی است.
داستان مرکزی این اثر در مورد مردی جوان به نام محمود شیرزاد است که به عنوان یک حروف‌چین در مجله‌ای کم‌فروغ مشغول کار است و ناخواسته درگیر یک کشمکش بسیار سنگین می‌شود.
شیرزاد اگرچه شغلی ساده در مجموعه دارد، اما به واسطه‌ی داستان جذابی که نوشته به‌یک‌باره در مرکز توجه قرار می‌گیرد. داستان از جایی آغاز می‌شود که شیرزاد به اتاق آقای اسراری بزرگ - مدیر مجله - آمده و از جهانگیر اسراری - یکی از اقوام مدیر - شکایت می‌کند. موضوع شکایت داستانی است که جهانگیر از شیرزاد گرفته، در مجله به اسم خود چاپ کرده و باعث جذب مخاطبان بسیار به مجله شده است.
بیضائی در این اثر مفهوم "مرگ مولف" را در روایتی قوی برای مخاطب ایرانی آماده می‌کند و در غالب داستانی عجیب و چندلایه گسترش می‌دهد. شیرزاد که شخصیت نویسنده‌ی داستان است در بخشی از داستان مجبور به تن‌دادن به‌اجبار می‌شود اما در نهایت با ورود شخصیت دختر و آغاز کشمکش‌های عاطفی، دچار تغییری بزرگ می‌شود. بیضائی در این نمایشنامه یکی از قدیمی‌ترین چالش‌های نویسندگان یعنی مالکیت کلام را مورد بررسی قرار داده و به عنوان اثری قابل‌تحسین در اختیار مخاطبان قرار داده است. مطالعه این اثر برای تمام علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های ایرانی قابل‌توجه خواهد بود.
درباره بهرام بیضایی
بهرام بیضایی (زاده ۵ دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران) کارگردان سینما و تئاتر و نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس و پژوهشگر ایرانی است.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایشنامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایشنامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
دسته بندی های کتاب دنیای مطبوعاتی آقای اسراری
کتابهای مرتبط با کتاب دنیای مطبوعاتی آقای اسراری
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب دنیای مطبوعاتی آقای اسراری" ثبت می‌کند