کتاب In the Heart of the Fire

«In the Heart of the Fire»، نخستین بخش از فصل اول مجموعه‌ی داستانی «Nameless» نوشته‌ی دین کونتز، به عنوان یک رمان کوتاه تریلر منتشر شد. این داستان با نثری سریع و موجز، خواننده را مستقیما به دل اکشنی خشونت‌آمیز، روان‌پریشانه و در عین حال مملو از سوالات اخلاقی می‌برد. کونتز که شهرت خود را مدیون ترکیب بی‌وقفه‌ی ژانرهای دلهره‌آور، علمی-تخیلی و تعلیق روانشناختی است، در این داستان از سبک آشنای خود - جملات دقیق، ساختار فشرده و پیشروی بی‌درنگ - بهره می‌گیرد تا جهانی خلق کند که هم واقعی است و هم کابوس‌وار.
داستان از جایی آغاز می‌شود که بی‌نام، مردی بدون خاطره و نام، تنها با تکیه بر حس درونی عدالت و دستوراتی که از منبعی ناپیدا دریافت می‌کند، وارد یک شهر کوچک در تگزاس می‌شود؛ جایی که کلانتر سوکس با قلدری، تهدید، فساد و خشونت کنترل کامل دارد و ترس را در دل خانواده‌ها کاشته است. بی‌نام، که با رویاهای پر از نشانه و تصاویر مبهم از وقایع گذشته و آینده زندگی می‌کند، مأموریت دارد تا با استفاده از مهارت‌های فوق‌العاده‌اش، عدالت را به شکل مستقیم و بی‌واسطه اجرا کند. او خیلی زود درمی‌یابد که این جامعه دستخوش جنایات سازمان‌یافته‌ای است که قانون رسمی را ناتوان کرده، و در غیاب حافظه شخصی، همین مأموریت‌ها تنها راه درک هویت خویش برای اوست. بنابراین با استراتژی بی‌رحمانه و سرد، به سراغ کلانتر می‌رود، در حالی که خواننده را هم‌زمان با خود به سفری میان حقیقت، مسئولیت و انتقام می‌برد. آنچه این داستان کوتاه را به اثری ماندگار در دل آثار سریالی تریلر تبدیل می‌کند، کیفیت روانشناختی آن است: بی‌نام هم شکارچی است و هم قربانی، هم مأمور عدالت و هم کسی که پیوسته درگیر سوالی بنیادین درباره‌ی خودش است. محرک‌های درونی‌اش - که بیشتر در قالب رویا یا صدای وجدان ظاهر می‌شوند - به جای آنکه مبنای منطقی داشته باشند، از نوعی رمزگشایی شهودی سرچشمه می‌گیرند، که آن را شبیه وضعیت خواب‌زده و تراژیک یک قهرمان گمشده می‌سازد. در این داستان، گذشته به عنوان گم‌شده‌ای فعال ایفای نقش می‌کند: نه تنها محرومیت از گذشته، بلکه نیاز به دانستن آن، انگیزه‌ی روایت را پیش می‌برد. تصویرسازی کونتز از شهری در تگزاس که خشونت پنهان در زیر سکوت آن جریان دارد، تصویری است زنده، مهیب و سینمایی. فضا، با حرارت خفه‌کننده‌ی بیابانی، حضور دائمی تهدید، و اضطرابی که در سکوت شب جاری است، خود به شخصیت مستقلی در داستان تبدیل می‌شود. این توانایی کونتز در ایجاد فضایی فشرده اما عمیق، یادآور رمان‌های او مانند «ناظران» یا «آد توماس» است، با این تفاوت که در «بی‌نام»، همه چیز در حداقل کلمات اما حداکثر تنش خلاصه می‌شود. رویدادها پرشتاب‌اند، دیالوگ‌ها کاربردی و هدف‌دار، و در این ساختار اپیزودیک، پایان هر قسمت راه را برای قسمت بعدی می‌گشاید بدون آنکه وابستگی کامل ایجاد کند.
در نهایت، «In the Heart of the Fire» یک نمونه‌ی هوشمندانه از قصه‌گویی کوتاه‌مدت اما موثر است: خواننده را هم با سرعت جذب می‌کند و هم با لایه‌هایی از پرسش‌های اخلاقی، درگیر نگه می‌دارد. اگر به دنبال تریلری هستید که همزمان هم روانی باشد و هم زهرآگین، هم سرگرم‌کننده و هم کنایه‌آمیز، نخستین داستان مجموعه‌ی «بی‌نام» قطعا ارزش تجربه دارد.