در کتاب «سه قرن تقابل و تعامل: ستیز و سازش ایرانیان با اعراب مسلمان» نوشتۀ محمد علی عسگری، فراتر از یک روایت ساده از فتوحات یا نزاعهای نظامی، با رویکردی چندبعدی و مستند، به بررسی دقیق فرآیندهای تاریخی، فرهنگی، سیاسی و دینی میپردازد که طی سه قرن، روابط میان ایرانیان و اعراب مسلمان را شکل داده است. نویسنده کتاب را با ترسیم بستر تاریخی آغاز میکند؛ جایی که درگیریهای آغازین پس از ورود اسلامی به سرزمین ایران، همزمان با تغییرات عمیق در ساختار اجتماعی و اداری، زمینهساز تعاملهای پیچیده میان دو تمدن شده است. در این بخش، نویسنده به بررسی عوامل پیشزمینهای مانند ویژگیهای جغرافیایی، ساختار اجتماعی پیش از اسلام و شرایط سیاسی دوران فتوحات میپردازد. پس از این کتاب به سه دورۀ زمانی مشخص میپردازد. قرن نخست با تمرکز بر دورههای آغازین پس از ورود اسلام به ایران، زمانی که جنگها و درگیریهای نظامی و سیاسی همراه با تغییرات فرهنگی و اداری نخستین شد، به نحوه برخورد ایرانیان با ساختارهای حکومتی جدید، مقاومتهای اولیه و تلاش برای حفظ عناصر هویتی پیش از اسلام میپردازد. قرن بعدی، دورۀ میانی است که بر دوران تثبیت حکومتهای اسلامی و تجربه تعامل فرهنگی عمیق اختصاص یافته است. در این مرحله، نویسنده به بررسی تغییرات در نظامهای اداری، پذیرش تدریجی زبان و ادبیات عربی در محافل علمی و همچنین تقارن و تناقض میان ارزشهای دینی جدید و سنتهای دیرینه ایرانی میپردازد. قرن سوم شامل بررسی دورههایی از سازش و همزیستی موثر، زمانی که فضای سیاسی و فرهنگی تسهیلکننده تبادلات چندجانبه شده و مرزهای فرهنگی نرمتر شدهاند. در این قسمت، چگونگی شکلگیری تعاملات در سطوح مختلف جامعه، از نخبگان ادبی و مذهبی تا مردمی عادی، به تفصیل تحلیل میشود. در پایان، این کتاب نه تنها یک مرجع پژوهشی برای بررسی تاریخ روابط ایران و دنیای عرب محسوب میشود، بلکه دریچهای است به سوی درک عمیقتر از پدیدههای تاریخی انسانی، همچون سازش و تعامل فرهنگها.