کتاب انجمن حلزون‌های چپگرد

رمان «انجمن حلزون‌های چپگرد» نوشته‌ی مهسا علیون در فضایی نیمه‌دیستوپیایی یا ضد‌آرمان‌شهری روایت می‌شود و داستانش در آینده‌ای نامشخص می‌گذرد. عنوان کتاب اشاره‌ای نمادین دارد به گروهی از افراد که بر خلاف جریان عمومی جامعه حرکت می‌کنند؛ افرادی که تلاش می‌کنند مسیر متفاوتی را انتخاب کنند و با جریان رایج هماهنگ نباشند. در داستان، جامعه‌ای تصویر می‌شود که قوانین و نظم خاص خودش را دارد، نظمی که بیش از آن‌که انسانی باشد، ساختاری و مهندسی‌شده است. در دل این فضا، گروهی با نام «انجمن حلزون‌های چپگرد» شکل گرفته‌اند که با این نظم رسمی زاویه دارند. شخصیت‌های اصلی کتاب از اعضای این انجمن یا اطرافیان آن هستند که هرکدام با مسائل فردی و اجتماعی درگیرند. روایات آن‌ها از تجربه‌هایشان با جامعه و انجمن، در قالب روایت‌های شخصی یا درونی بیان می‌شود.
بخش زیادی از کتاب به درگیری‌های ذهنی شخصیت‌ها می‌پردازد. آدم‌هایی که در مرز میان ماندن در چارچوب یا بیرون آمدن از آن ایستاده‌اند. کتاب، واکنش‌های این افراد را به فشارهای اجتماعی و تلاش‌شان برای حفظ هویت شخصی نشان می‌دهد. بعضی‌ها با انجمن همراه می‌شوند، بعضی دیگر صرفا ناظرند، و عده‌ای هم از این تمایزها می‌ترسند یا با آن مقابله می‌کنند. روایت‌ها بیشتر مبتنی بر تأمل و درگیری ذهنی هستند تا حوادث بیرونی. داستان بیشتر از آن‌که به نتیجه‌ی مشخصی برسد، نشان می‌دهد که آدم‌ها چطور در موقعیت‌های مبهم با خودشان، انتخاب‌هایشان و دنیای اطراف‌شان کنار می‌آیند یا نمی‌آیند. برخلاف ساختارهای سنتی داستان‌گویی، این رمان پایان‌بندی بسته یا رویدادهای کلان ندارد. بیشتر تمرکزش بر روابط، احساسات، و مواجهه‌ی فرد با جامعه است؛ بدون اینکه بخواهد قضاوتی ارائه دهد یا نتیجه‌گیری مشخصی تحمیل کند.