کتاب چراغ زمین

کتاب «چراغ زمین:پنج ماه آخر زندگی حسین بن علی(ع)» اثر احمد زیدآبادی، نویسنده و پژوهشگر نام‌آشنای مسائل سیاسی، روایتی خواندنی از پنج ماه پایانی زندگی امام حسین(ع) است. زیدآبادی، که عموما با تحلیل‌های سیاسی شناخته می‌شود، در این اثر به سراغ موضوعی می‌رود که به باور او، یک ماجرای فرادینی است. وی معتقد است که داستان حرکت امام حسین، با وجود رویات فراوان، در میان انبوهی از تحریفات و روایت‌های نادرست گرفتار شده است. از یک سو، برخی مداحان و روضه‌خوانان سطحی، ذهنیات عامیانه و خرافی خود را به این واقعه نسبت داده‌اند و از سوی دیگر، برخی اسلام‌ستیزان با ارائه مهملاتی چون دعوای قدرت، چهره واقعی آن را مخدوش کرده‌اند. در واقع، این کتاب بمنطور خنثی‌سازی این دو برخورد نادرست و ارائه یک روایت شفاف و تا حد امکان نزدیک به واقعیت تاریخی نگاشته شده است. زیدآبادی برای نگارش این اثر، رویکردی تحقیقی و دقیق در پیش گرفته است. منبع اصلی او، مقتل اصیل ابومخنف است که توسط محمد بن جریر طبری در کتابش نقل شده و همچنین کتاب «الارشاد» شیخ مفید می‌باشد. نویسنده با مقایسه این دو کتاب، کوشیده است تا حوادث را به زبانی امروزی بازگو کند، بدون آنکه در اصل ماجرا دست به ساده‌سازی بزند. او با وجود علاقه به شخصیت امام حسین(ع)، سعی کرده تا در مقام راوی، برخوردی بی‌طرفانه با اصل ماجرای تاریخی داشته باشد.
عنوان کتاب، «چراغ زمین»، از نامه عبدالله بن جعفر طیار به امام حسین(ع) گرفته شده است تعبیری که نشان‌دهنده جایگاه رفیع و موقعیت بی‌بدیل امام در میان بزرگان آن عصر است و نگرانی آن‌ها از خاموش شدن این چراغ را به تصویر می‌کشد.
این کتاب در حالی که روایتی دقیق از وقایع ارائه می‌دهد، خود را در برابر تفسیرهای رایج از امام حسین اما به زعم نویسنده ناکافی، قرار می‌دهد. زیدآبادی در مقدمه کتاب به تحلیل‌های چهره‌هایی چون شریعتی، مطهری و صالحی نجف‌آبادی اشاره می‌کند و معتقد است هیچ یک از این تفاسیر، به تنهایی قادر به توجیه کامل حرکت امام حسین(ع) نیستند. کتاب «چراغ زمین» خود را به عنوان یک روایت پایه‌ای و مستند عرضه می‌کند تا فضایی برای فهم بهتر فراهم آورد. این اثر در واقع یک پاسخ به نیاز ضروری برای پیراستن یک میراث بزرگ تاریخی و فرهنگی از غبار تحریف است. به‌طور کلی، «چراغ زمین» برای مخاطبی نوشته شده است که تصور می‌کند داستان کربلا را می‌داند، اما در واقع با جزئیات دقیق و انسانی آن ناآشناست. زیدآبادی معتقد است شخصیت امام حسین(ع) با هویت ملی و معنوی ایرانیان پیوند خورده و نفی یا تحریف آن به معنای ایجاد گسست فرهنگی است.