کتاب حاضر، تصحیحی است از کتاب "ینبوع الاسرار فی نصایح الابرار" تالیف کمالالدین حسین خوارزمی از عارفان قرن هشتم و نهم هجری در پند و اخلاق و حکمت و عرفان. این کتاب مشتمل بر مقدمهای است مختصر و دو مقاله و بیست باب و یک خاتمه، حاوی مطالبی در فضایل معرفت حضرت باری و شناختن طریقهی بندگی و آشنایی به آداب و رسوم و زندگی و... که با استناد به آیات، روایات، احادیث نبوی با بهرهگیری از حکایتها و اشعاری به زبان فارسی و تازی نگاشته شده و در آن شرح حال برخی از بزرگان متصرفه، عرفا، حکیمان، امرا، شهریاران، و انبیاء نیز بازگو گردیده است. نسخهی خطی موجود از این کتاب در کتابخانهی مجلس شورای اسلامی، اساس کار مصحح در تصحیح این اثر بوده است.
کمالالدین حسین بن حسن کبراوی ذهبی خوارزمی (متوفی ۸۴۰ (قمری)) نویسنده و شاعر سده نهم هجرینام او کمالالدین حسین خوارزمی است. محل تولدش مشخص نیست. او احتمالاً از مردم قصبه قصا در خوارزم یا قاشان ماوراءالنهر بود که نام آن را قاسم هم نوشتهاند. او ادیب شاعر و عارف قرن ۸ و نیمه اول قرن ۹ است. او در خوارزم کار قضاوت را بر عهده داشتهاست.خاقانی از جمله شاعرانی بوده که بر او تأثیر گذاشته.در روزگار شاهرخ میرزا، به خاطر سرودن یک بیت شعر مورد تکفیر حنفیان هرات واقع شد اما، چیزی بر او ثابت نشد. وی در خوارزم به زخم تیغ طایفهای سپاه ازبک در سال ۸۴۰ هجری کشته شد و در کنار قبر استادش، خواجه ابوالوفا دفن شد.از قالبهایی که در آن توانایی داشته غزلسرایی بود. از آثار وی میتوان شرح شواهد مغنی اللبیب و شرح شواهد مطول و حاشیه بر شرح تجرید و شرح مطالع را نام برد.او از شاعران قرن ۶ و ۷ و ۸ هجری بهره گرقته و مضامین و ترکیباتی را از آنان گرفته و در بین اشعار و اندیشه خود به کار بردهاست. او در ۴ زمینه از دیگران بهره گرفته: