کتاب من بودن

‌کتاب «من بودن: دعوتی شخصی به فلسفه» نوشته جی. دیوید ولمان، فیلسوف اخلاق، یک اثر فلسفی منحصربه فرد است که با رویکردی شخصی و خودمانی، مفاهیم عمیق فلسفی را به زندگی روزمره پیوند می‌دهد. این کتاب با زبانی ساده و بدون استفاده از اصطلاحات تخصصی، خواننده را به تأمل درباره مسائلی مانند هویت شخصی، مرگ، آزادی اراده، و معنای عشق دعوت می‌کند. کتاب در هفت فصل کوتاه و با عناوین جذابی مانند «خوشحالم که متولد شدم»، «ترس از پایان» و «آرزوی دوست داشته شدن» سازماندهی شده است. ولمان در هر فصل، با شروع از یک پرسش روزمره (مثلا «چرا از مرگ می‌ترسیم؟» یا «آیا انتخاب‌های ما واقعا آزادانه است؟»)، به تحلیل فلسفی مسائل وجودی می‌پردازد. او از تجربیات شخصی خود به عنوان نقطه آغاز استفاده می‌کند، اما مفاهیم را بهگونه‌ای بسط می‌دهد که برای هر خواننده‌ای قابل ارتباط باشد. مثلا در فصل «ترس از پایان»، ولمان با بررسی ترس از مرگ، استدلال می‌کند که این ترس ناشی از درک ما از «خود» به عنوان موجودی پیوسته در زمان است. او با رد مفهوم روح به عنوان جوهری مجرد، هویت را در «ارتباط خاطرات و انتظارات» تعریف می‌کند و نشان می‌دهد چگونه این ارتباطات، حس تداوم وجودی ما را شکل می‌دهند. باید افزود که برخلاف متون فلسفی کلاسیک که اغلب انتزاعی و غیرشخصی هستند، ولمان کتاب را با روایت اول شخص نوشته است. او از تجربیات شخصی مانند برنامه ریزی برای رفتن به باشگاه یا انتخاب قهوه صبحگاهی استفاده می‌کند تا مفاهیمی مانند «آزادی اراده» یا «مسئولیت اخلاقی» را ملموس کند. این سبک، فلسفه را از برج عاجنشینی به زندگی واقعی می‌آورد. همچنین قابل ذکر است که کتاب با تصاویر ساده اما عمیق امیلی برنستاین، همراه است. این تصاویر نه تنها مفاهیم پیچیده را قابل درک می‌کنند، بلکه به خواننده اجازه می‌دهند خود را در موقعیت‌های توصیف شده جای دهد. مثلا تصویری از یک رقصنده که حرکات خود را در آینه می نگرد، استعاره‌ای از «خودآگاهی» است.