کتاب Blue Sisters

رمان «خواهران آبی» نوشته‌ی کوکو ملورز که در سپتامبر ۲۰۲۴ منتشر شد، اثری در ژانر داستان معاصر و درام خانوادگی است که به موضوع غم، فقدان و پیچیدگی روابط خواهرانه می‌پردازد. این رمان با نثری دقیق و احساسی، سه خواهر خانواده‌ی آبی را در مرکز داستان قرار می‌دهد؛ زنانی که هر یک راهی متفاوت برای مواجهه با مرگ خواهر کوچک‌ترشان، نیکی، بر اثر مصرف تصادفی داروی آلوده به فنتانیل یافته‌اند. یک سال پس از این حادثه، خواهران دوباره در نیویورک گرد هم می‌آیند، و همین بازگشت، دریچه‌ای برای کندوکاو در گذشته، افشای رازها و روبه‌رو شدن با زخم‌های قدیمی می‌گشاید. شخصیت‌پردازی در این رمان از نقاط قوت اصلی آن است. آوری، خواهر بزرگ‌تر، که اکنون وکیلی موفق در لندن است، همچنان بار مسئولیت‌های کودکی و سایه‌ی اعتیاد پیشین خود را بر دوش می‌کشد. بانی، بوکسور سابق و نگهبان فعلی در لس‌آنجلس، با خشونت بیرونی‌اش تنها ضعف‌ها و احساس گناه درونی‌اش را می‌پوشاند. لاکی، کوچک‌ترین خواهر، که در پاریس به مدلینگ مشغول است، زندگی پر از مهمانی و مواد مخدر را انتخاب کرده تا با پوچی و ناامنی‌های درونی‌اش مقابله کند. مرگ نیکی برای هر سه نه تنها فقدانی شخصی بلکه جرقه‌ای است برای فروپاشی و بازسازی دوباره. ملورز در این اثر، موضوعات سنگین اعتیاد، عود و بهبودی را نه به‌عنوان عناصری سطحی بلکه به‌عنوان واقعیت‌های بیولوژیک، عاطفی و نسلی بررسی می‌کند. او نشان می‌دهد که چگونه غم و آسیب در هر نسل به شکلی متفاوت بازتولید می‌شود و هر یک از خواهران را در مسیرهایی جداگانه اما در نهایت به هم پیوسته سوق می‌دهد. آپارتمان دوران کودکی، که قرار است فروخته شود، به مکانی نمادین بدل می‌شود؛ جایی که گذشته حل‌نشده، نقش‌های خانوادگی و معنای خانه در آن نهفته است. این مکان بارها به صحنه‌ی درگیری، اعتراف و لحظه‌های آشتی بدل می‌شود. از نظر سبکی، ملورز از روایت چندصدایی استفاده می‌کند و دیدگاه هر یک از خواهران را به نوبت پیش می‌برد. این تکنیک به خواننده امکان می‌دهد یک رویداد مشترک را از زاویه‌های متفاوت ببیند و درک عمیق‌تری از تنش‌ها و عشق میان آن‌ها پیدا کند. نثر او سرشار از جزئیات تصویری و عاطفی است؛ گاهی تلخ و بی‌پروا و گاهی نرم و شاعرانه، به گونه‌ای که همزمان درد و زیبایی را در کنار هم نگه می‌دارد. بااین‌حال، برخی منتقدان اشاره کرده‌اند که شدت بار عاطفی در بخش‌هایی از کتاب ناهمگون است و گاهی صدای برخی شخصیت‌ها کم‌رنگ یا کلیشه‌ای جلوه می‌کند. استفاده‌ی مکرر از استعاره‌هایی چون حلقه‌های اعتیاد یا خواهران رنج‌کشیده، برای بعضی خوانندگان تکراری بوده است. همچنین پایان رمان به‌زعم عده‌ای کمی شتاب‌زده یا بیش از حد امیدوارانه تصویر شده، هرچند این نکته برای دیگران بخشی از امید نهفته در دل رنج به شمار می‌آید.
در مجموع، «خواهران آبی» اثری است که به‌خوبی نشان می‌دهد چگونه فقدان می‌تواند نه تنها پیوندهای خانوادگی را متلاشی کند، بلکه بذر بازسازی و نزدیکی دوباره را نیز بکارد. این کتاب با کاوشی بی‌پرده در غم، اعتیاد و نقش‌های خواهرانه، تجربه‌ای عمیق و طنین‌دار برای خوانندگانی فراهم می‌کند که به دنبال داستان‌هایی انسانی و عاطفی هستند؛ داستان‌هایی که نه پاسخ‌های قطعی، بلکه انعکاسی از شکنندگی و پایداری روابط انسانی عرضه می‌کنند.