کتاب سالارالدوله، شاهزاده متوهم

کتاب «سالارالدوله، شاهزاده‌ متوهم» نوشته‌ی ویلم فلور، به زندگی و فعالیت‌های سیاسی ابوالفتح‌میرزا، ملقب به سالارالدوله، می‌پردازد. او یکی از شاهزادگان قاجار و فرزند سوم مظفرالدین‌شاه بود که در مقطعی از تاریخ معاصر ایران، تلاش‌هایی ناکام برای رسیدن به سلطنت داشت. ویلم فلور، با استفاده از منابع آرشیوی و اسناد تاریخی، روایت زندگی این شاهزاده را در بستر تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دوره‌ی مشروطه و پس از آن بررسی کرده است.
بخش زیادی از کتاب به بررسی شورش‌ها و تلاش‌های نظامی سالارالدوله برای رسیدن به قدرت اختصاص دارد. او در زمان ناآرامی‌های پس از عزل محمدعلی‌شاه، با جمع‌آوری نیروهایی از ایل‌های غرب ایران، وارد نبرد با مشروطه‌خواهان شد و موفق شد شهرهایی مانند کرمانشاه و همدان را برای مدتی تصرف کند. با وجود برخی موفقیت‌های اولیه، نبود انسجام سیاسی، ناتوانی در مدیریت نیروها و عدم حمایت مردمی باعث شکست نهایی او شد. نویسنده در این بخش‌ها نشان می‌دهد که انگیزه‌های شخصی بیش از هر چیز دیگر، محرک اقدامات او بود.
کتاب همچنین به ویژگی‌های شخصیتی سالارالدوله می‌پردازد. از دید منابع مختلف، او شخصیتی متزلزل، بی‌ثبات و گاه ناسازگار با محیط خود داشت. علاقه‌اش به شخصیت‌هایی مثل ناپلئون، خواندن کتاب‌های نظامی به زبان فرانسه، و در عین حال رفتارهای خشن و تحقیرآمیز با اطرافیان، بخشی از این تصویر را شکل می‌دهد. ویلم فلور بر اساس شواهد مختلف، او را فردی می‌داند که جاه‌طلبی‌اش بیشتر از توان و تدبیرش بود، و همین باعث شد نتواند جایگاه پایداری در ساختار قدرت به‌دست آورد. در فصل‌های پایانی، کتاب به دوران تبعید و افول سالارالدوله می‌پردازد. پس از شکست کامل در سال ۱۹۱۳، او به خارج از ایران رفت و در شهرهایی مانند حیفا و اسکندریه زندگی کرد. در سال‌های بعد نیز تلاش‌هایی پراکنده برای بازگشت به سیاست ایران داشت، اما هیچ‌کدام موفق نبودند.