کتاب امپراتوری سکوت

LIGHT. The light of that murdered sun still burns me. I see it through my eyelids, blazing out of history from that bloody day, hinting at fires indescribable. It is like something holy, as if it were the light of God’s own heaven that burned the world and billions of lives with it. I carry that light always, seared into the back of my mind. I make no excuses, no denials, no apologies for what I have done. I know what I am.

نور. نور آن خورشید کشته شده هنوز میسوزاندم. شعله سوزانش را از پشت پلکهایم میبینم که از قعر تاریخ، از آن روز خونین با درخششی وصف ناپذیر می‌تابد. مانند چیزی است مقدس ، گویی نوری از آسمان خود خداوند است که آن دنیا و میلیاردها زندگی را سوزاند. آن نور همیشه با من است. مثل داغی در پس ذهنم. کاری که کردم را انکار نمی‌کنم و برای آن عذر و بهانه ای ندارم. می‌دانم که چه هستم.

این پاراگراف اول از فصل اول کتاب بود.

وزیریه کتاب اگر رقعی بود تعداد صفحات میرسید به هزارتا