کتاب مدارگرد

رمان «مدارگرد» نوشته سامانتا هاروی، یک روایت کوتاه و فشرده است که همه‌چیز در طول ۲۴ ساعت در ایستگاه فضایی بین‌المللی اتفاق می‌افتد. شش فضانورد از ملیت‌های مختلف در مرکز داستان قرار دارند؛ آن‌ها در کنار انجام کارهای روزمره مثل آزمایش‌های علمی یا نگهداری تجهیزات، از پنجره‌های کوچک ایستگاه به زمین نگاه می‌کنند و در طول این یک روز، شانزده بار طلوع و غروب خورشید را می‌بینند. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر مدار ۹۰ دقیقه‌ای یک فصل را شکل می‌دهد.
در کنار این روایت ظاهرا ساده، کتاب مدام به تأملات شخصی و فلسفی فضانوردان می‌پردازد. هر کدام از آن‌ها با موضوعی درونی درگیر است: یکی در سوگ مادرش است، دیگری به فرزندانش فکر می‌کند، بعضی به وضعیت محیط‌زیست یا به معنای زندگی و مرگ می‌اندیشند. این لایه‌های شخصی با مشاهدات مستقیم آن‌ها از زمین پیوند می‌خورد؛ زمینی که از فاصله‌ای دور زیبا، شکننده و آسیب‌پذیر به نظر می‌رسد. در همین حال، خبرهایی از فجایع زیست‌محیطی روی زمین و مرگ یک فضانورد در مأموریتی دیگر، به فضای داستان سنگینی بیشتری می‌بخشد.
کتاب بیشتر از آنکه بر حادثه یا کشمکش روایی متکی باشد، بر جزئیات زندگی در شرایط بی‌وزنی و بر نگاه بیرونی انسان به سیاره‌اش تمرکز می‌کند. هاروی از توصیف‌های تصویری و ریتم شاعرانه استفاده می‌کند تا خواننده را در تجربه دیدن زمین از فضا شریک کند.