کتاب داستان‌های مانگاهای موراکامی 2

کتاب «داستان‌های مانگاهای موراکامی ۲» ترکیبی جذاب از ادبیات و تصویرگری است که سه داستان مهم هاروکی موراکامی را در قالب مانگا بازآفرینی می‌کند. سه داستان این مجموعه شامل عناوین زیر هستند.
حمله‌ی دوم به نانوایی
سامسا عاشق می‌شود
تایلند
این مجموعه فرصتی است تا هم مخاطبان ادبیات ژاپنی و هم علاقه‌مندان به مانگا، تجربه‌ای تازه و چندلایه از آثار نویسنده‌ای به دست آورند که همیشه میان واقعیت و خیال، تنهایی و رهایی در نوسان بوده است.
در داستان «حمله‌ی دوم به نانوایی»، زوجی تازه‌ازدواج‌کرده در دل شب با گرسنگی عجیبی روبه‌رو می‌شوند. مرد خاطره‌ی جوانی‌اش را تعریف می‌کند؛ زمانی که با دوستش به نانوایی حمله کرده بودند اما صاحب مغازه به‌جای خشونت، آن‌ها را به شنیدن موسیقی واداشت. همسر این واقعه را نفرینی می‌بیند که هنوز ادامه دارد و تنها راه شکستن آن را تکرار حمله‌ای مشابه می‌داند. ولی این بار هدفشان نه دکان نانوایی که رستوران مک‌دونالد است؛ آن‌ها چندین همبرگر می‌ربایند و در سکوت می‌خورند. داستان با پرسشی باز تمام می‌شود که آیا نفرین واقعا پایان یافته؟
«سامسا عاشق می‌شود» بازی خلاقانه‌ای است با «مسخ» کافکا. در این داستان سامسا نه به حشره، که دوباره به انسان تبدیل می‌شود و تازه با دشواری‌های جسم انسانی و روابط اجتماعی روبه‌رو می‌گردد. او با زنی کوهان‌دار آشنا می‌شود؛ زنی که برای تعمیر قفل به خانه آمده و مواجهه‌ای کوتاه اما عمیق میانشان شکل می‌گیرد. این دیدار تلنگری است برای سامسا تا عشق و انسان‌بودن را از نو بیاموزد. پایان این داستان باز است، مانند دعوتی به اندیشیدن درباره معنای دوباره زاده شدن.
داستان سوم، «تایلند»، فضایی آرام‌تر اما سنگین‌تر نسبت به دیگر داستان‌های این مجموعه دارد. قهرمان این داستان، زنی میان‌سال است که پس از زلزله کوبه به تایلند سفر کرده تا شاید از گذشته‌ای پر از خشم و گناه فاصله بگیرد. راننده‌ای محلی او را پیش پیرزنی می‌برد که از «سنگی در دل» سخن می‌گوید؛ استعاره از نفرتی که اگر رها نشود، تا پس از مرگ هم همراه آدم خواهد ماند. زن میان‌سال باید منتظر خوابی باشد که در آن ماری سنگ را می‌بلعد و تنها این‌گونه آرامش به دست می‌آید. پایان باز داستان هم میان امید و تردید معلق است.
آنچه این مجموعه را خاص می‌کند، فقط داستان‌ها نیستند، بلکه فرم مانگا است. مانگا، کمیک ژاپنی با سنتی دیرینه است که روایت تصویری را در کنار متن می‌نشاند. ویژگی مانگا در ریتم تصویری، بیان احساسات در چهره‌ها و استفاده از سکوت‌های معنادار است. ترکیب این زبان تصویری با جهان سوررئال موراکامی، تجربه‌ای تازه خلق می‌کند؛ چون تخیل پیچیده و نمادگرای او در قاب‌های مانگا ملموس‌تر و دیدنی‌تر می‌شود. خواننده نه فقط متن را می‌خواند، بلکه حس و حال شخصیت‌ها را می‌بیند و لمس می‌کند. جذابیت این کتاب دقیقا در همین تلفیق است. مانگا مرزهای واقعیت و خیال موراکامی را پررنگ‌تر می‌کند، موقعیت‌های گروتسک و سوررئال او را با تصاویر عینی‌تر جلوه می‌دهد و خواننده را هم‌زمان درگیر متن و تصویر می‌سازد. در پایان کتاب «داستان‌های مانگاهای موراکامی ۲» مجموعه‌ای است که هم برای طرف‌داران موراکامی کشف تازه‌ای دارد و هم برای دوستداران مانگا، دریچه‌ای به ادبیات مدرن ژاپن باز می‌کند.