کتاب حاضر نگاهی فلسفی است به زبان، معنا، صدق، اخلاق، اعمال و رفتار انسان. در این فلسفه با مدد جستن از روش پراگماتیسم تحلیلی به زبان بهعنوان رهیافتی به صدق و واقعیتها نگریسته میشود. زبان نماد اندیشه است و البته مقدم بر آن. نویسنده نشان میدهد که چگونه است که شکلگیری معرفت بر مبنای گزارههای پایه و بدیهی نیست، بلکه ما از دل یک نظام معرفتی شروع به تفکر میکنیم و هیچگاه تفکرات ما از صفر آغاز نمیشود. در این رویکرد آغاز اندیشه از شک، آنچنان که دکارت تصور میکرد، نفی میشود و نشان داده میشود که معرفتهای ما چگونه بهصورت یک نظام کلی در دل گزارههای غیریقینی و غیرواضح سروسامان مییابند. و هیچ امری هیچگاه برای همیشه بدیهی و ثابت و مصون از خطا نیست.
در این کتاب نشان داده میشود که چگونه داوریهای پوزیتیویستی و مبناگرا در فلسفۀ مبتنی بر پراگماتیسم تحلیلی رنگ میبازند و مورد تجدید نظر قرار میگیرند.
ایزرائیل شفلر در مقدمۀ کتاب بهصراحت رویکرد خود به موضوعات مورد بحث را پراگماتیستی - تحلیلی میداند و خواننده پس از خواندن کتاب درخواهد یافت که این رویکرد دیدگاه فلسفی بدیعی است که از دل نفی فلسفههای پوزیتیویستی و کنار گذاشتن مبناگروی مبتنی بر بدیهیات سر برآورده است.
ایزرئیل شفلر(۲۵ نوامبر ۱۹۲۳- ۱۶ فوریه ۲۰۱۴) فیلسوف و نظریهپرداز مشهور در زمینۀ آموزش و یادگیری است و به خاطر کارهایش در زمینۀ فلسفۀ علم و تعلیم و تربیت شناخته میشود. شفلر در سال 1923 در ایالات متحده متولد شد و بیشتر عمرش را به تدریس و تحقیق در دانشگاهها گذراند و بر این باور بود که آموزش نه تنها باید به انتقال دانش بپردازد، بلکه باید به پرورش تفکر انتقادی و تواناییهای تحلیلی دانشآموزان نیز توجه کند. او همچنین به نقد و بررسی روشهای آموزشی مختلف پرداخته و به اهمیت فلسفه در شکلدهی به رویکردهای آموزشی تأکید کرده است. کسی که به عنوان یک نظریهپرداز، تأثیرات بسیاری بر روی فلسفۀ آموزش و روشهای تدریس داشته است.