کتاب پاکیزه

کتاب «پاکیزه» نوشته آلیا ترابوکو سران، داستان استلا را روایت می‌کند؛ زنی از جنوب شیلی که به سانتیاگو می‌آید تا در خانه‌ای مرفه کار کند. او هفت سال در این خانه به‌عنوان مستخدم و مراقب دختر خانواده، جولیا، زندگی می‌کند. کارهای روزانه‌اش شامل تمیز‌کردن، خرید و مراقبت از کودک است که در چرخه‌ای تکراری ادامه دارد. داستان با مرگ جولیا آغاز می‌شود و از همان ابتدا روشن می‌کنند که این واقعه نقطه شروع بازگویی رویدادها و رازهای پنهان خانه خواهد بود.
روایت به شکل مونولوگ پیش می‌رود؛ استلا با شنوندگانی نامعلوم صحبت می‌کند و تجربه زندگی‌اش را در خانه شرح می‌دهد. او از جزئیات ظاهرا کوچک اما مهمی حرف می‌زند؛ سگ ولگردی که روزی وارد خانه شد، حضور موش‌ها، سلاحی که در خانه وجود داشت‌ و افرادی مثل کارلوس و سم که در مسیر زندگی‌اش نقش داشتند. این عناصر در کنار هم لایه‌های تراژیک و رازآلود داستان را شکل می‌دهند و نشان می‌دهند که چطور فضای خانه در عین سکون ظاهری، آکنده از تنش و خطر بوده است.
یکی از محورهای اصلی کتاب، نمایش نابرابری طبقاتی و مناسبات قدرت است. استلا حس می‌کند که خانه برایش مثل قفسی است که هرگز از آن رها نخواهد شد. تکرار روزمرگی‌ها برای او هم وسیله‌ای برای بقاست و هم مانعی در برابر آزادی. با این حال، سوادش امکان دسترسی به حقایقی را فراهم می‌کند که خانواده تلاش می‌کند پنهان نگه دارد؛ حقایقی که هم جنبه مالی دارند و هم عاطفی و شخصی. این آگاهی به تدریج او را به سمت شکستن سکوت سوق می‌دهد.