کتاب تکینگی

رمان «تکینگی» نوشته دینو بوتزاتی، از نخستین تلاش‌های جدی ادبیات ایتالیا در ژانر علمی‌-تخیلی به شمار می‌آید و بوتزاتی با استفاده از فضایی مرموز و کافکایی، داستانی درباره علم، عشق و اضطراب‌های وجودی روایت می‌کند. رمان در دل دوران جنگ سرد شکل گرفته و حول پروژه‌ای محرمانه می‌چرخد که مرز میان فناوری و روح انسانی را به چالش می‌کشد.
داستان از نگاه پروفسور ارمانو ایزمانی روایت می‌شود؛ استاد دانشگاهی که به پایگاهی نظامی-تحقیقاتی در منطقه‌ای دورافتاده منتقل می‌شود. او ابتدا تصور می‌کند مأموریتش به تسلیحات هسته‌ای مربوط است، اما به‌تدریج درمی‌یابد که موضوع بسیار متفاوت است: پشت دیوارهای درخشان و مرموز پایگاه، ماشین عظیمی قرار دارد؛ نوعی هوش مصنوعی که نه تنها از نظر فنی پیشرفته است، بلکه بر پایه آگاهی و شخصیت انسانی ساخته شده. این آگاهی درواقع بازآفرینی دیجیتالی یک زن است!
رمان در ادامه به پرسش‌هایی اساسی می‌پردازد: آیا بازتولید روح انسانی در قالب ماشین امکان‌پذیر است؟ اگر چنین باشد، چه پیامدهایی دارد؟ داستان به همکاری علم و قدرت نظامی هشدار می‌دهد و نشان می‌دهد که پیشرفت‌های علمی بدون ملاحظات اخلاقی می‌توانند خطرناک باشند. بوتزاتی در خلال این ماجرا مضامینی چون ترس از پیشرفت بی‌مهار فناوری، پیوند میان علم و قدرت نظامی و تلاش انسان برای غلبه بر مرگ را در فضایی پرتعلیق و استعاری روایت می‌کند. این اثر نه صرفا یک داستان علمی‌-تخیلی، بلکه تأملی بر شکنندگی انسان و مرز مبهم میان واقعیت و خیال است.