فصل مشترک تمامی نقدهای سینمایی پیرامون سینمای کریستوفر نولان شامل کلید واژگانی مانند پیرنگهای پازل بنیاد، روایتهای غیر خطی و نامتعارف با شخصیتهایی که همچون مخاطبین سینمای نولان از ابتدا تا انتها دچار سرگشتگی نشانهها در لابیرنت جهان سینمایی او هستند. هزارتویی که بتدریج شکل میگیرد و با گذر زمان بر گستره شبکه دالانهایش افزوده میشود.
در این رویکرد داستانگویی پستمدرن او از متدهای سنتی داستانگویی بهره میجوید تا جهان سینمایی تازهای خلق کند. اگر با نگاهی ساختارگرایانه بخواهیم مولفههای بنیادین سینمای نولان و سرمنشاهای اصلی آن را صورتبندی نماییم، آشکارا میتوان ردپای روایتهای معماگونه و رئالیسم جادویی بورخس، رویکرد فلسفی داستانهای علمی-تخیلی استانیسلاو لم به انضمام تاثیر نگرش فلسفس و هنرمندانه ترنس مالیک و استنلی کوبریک در بکارگیری عناصر فرمال سینما را به مثابه سه سرمنشا اصلی جهان فیلمیک نولان در نظر گرفت.
او که در آغاز دهه هفتاد میلادی تقریبا مقارن با شگلگیری هالیوود جدید در لندن به دنیا آمده است به اعتراف خودش از شیفتگان فیلمهای کوبریک به ویژه ادیسه 2001، ریدلی اسکات و مارتین اسکورسیسی بوده است. اما تواناییهای منحصر به فردش در پردازش پازل گونه و نشانه بنیادش ریشه در این نکته دارد که او برخلاف تصور عموم فارغ التحصیل رشته ادبیات انگلیسی است.
او پس از همکاری با شرکتهای مختلف تبلیغاتی و فیلمسازی به عنوان ایدهپرداز، نویسنده و کارگردان کوشید تا اولین فیلم بلند و مستقل خود را با عنوان تعقیب تولید کند امری که تا سال 1998 به دلیل مشکلات مالی طول کشید. این فیلم مستقل که با سرمایهای شخصی و با حمایت و همکاری دوستان نزدیکش با امکانات کم ساخته شد اما به دلیل ساختار روایی نامتعارف فیلمش به سرعت نام او را بر سر زبانها انداخت.