کتاب ما همه اینجا زندگی می کنیم

کتاب «ما همه اینجا زندگی می‌کنیم» نوشته‌ی جوجو مویز داستان زنی به نام لیلا کندی است که در میانه‌ی زندگی‌اش با مجموعه‌ای از بحران‌ها روبه‌رو می‌شود. او پس از جدایی از همسرش باید با فقدان مادرش، مشکلات مالی و مسئولیت بزرگ‌کردن دو دختر نوجوانش یعنی سلی و وایولت کنار بیاید. خانه‌ی قدیمی و در حال فرسودگی‌اش نمادی از زندگی درهم‌ریخته‌ی اوست؛ جایی که گذشته و حال مدام در هم می‌پیچند. وقتی پدر واقعی‌اش که سال‌ها از زندگی‌اش غایب بوده ناگهان پس از سی‌و‌پنج سال بازمی‌گردد، لیلا مجبور می‌شود با گذشته‌ای روبه‌رو شود که سال‌ها نادیده‌اش گرفته بود.
در بخش‌های بعدی روابط خانوادگی پیچیده‌تر می‌شوند. پدر ناتنی لیلا که پس از مرگ مادرش در کنار او زندگی می‌کند، سعی دارد خانواده را سرپا نگه دارد، در حالی‌که بازگشت پدر واقعی‌اش باعث می‌شود زخم‌های قدیمی دوباره باز شوند. تقابل میان دو تصویر از «پدر» و حضور دو نسل متفاوت از زنان در خانه، زمینه‌ای می‌شود برای بررسی معنا و شکنندگی پیوندهای خانوادگی. لیلا در تلاش است میان این آدم‌ها و گذشته‌ی سنگینش تعادل برقرار کند، در حالی که هر یک از اعضای خانواده برداشت متفاوتی از عشق، وفاداری و مسئولیت دارند.
رمان بخش زیادی از تمرکزش را بر زندگی روزمره‌ی لیلا و دخترانش می‌گذارد. آن‌ها با چالش‌های معمول اما پرتنش در روابط مادر و دختر روبه‌رو هستند؛ از نافرمانی و فاصله‌ی عاطفی گرفته تا ترس از آینده. در خلال داستان مویز نشان می‌دهد که چطور لیلا تلاش می‌کند شغلش را احیا کند، استقلالش را حفظ کند و تصویری تازه از خودش بسازد. بازگشت پدرش و تنش‌های بین او و بیل باعث می‌شود لیلا درک تازه‌ای از مفهوم خانواده پیدا کند؛ مفهومی که دیگر فقط بر پایه‌ی خون یا گذشته نیست، بلکه بر پذیرش و تلاش برای کنار آمدن با نقص‌ها استوار است.
سرانجام داستان به نقطه‌ای می‌رسد که لیلا درمی‌یابد هیچ خانواده‌ای کامل نیست، اما می‌توان در دل آشفتگی‌ها معنا و پیوند تازه‌ای پیدا کرد. او یاد می‌گیرد گذشته را به‌جای پاک کردن، در زندگی‌اش بپذیرد و با آدم‌هایی که هنوز در کنارش مانده‌اند، زندگی را از نو بسازد.