کتاب نگذار ببرندم، شارو

کتاب «نگذار ببرندم، شارو» نوشته زارا امیدی روایتی است تکان‌دهنده از درد و بقا. شارو، نقاشی از کردستان و بازمانده‌ی فاجعه‌ی نسل‌کشی کردهای کردستان عراق، شخصیت محوری این رمان است. رمان بر دو خط روایی استوار است: نخست روایت خاطراتی همچون چگونگی دستگیری‌ها، گورهای دسته‌جمعی و وقایعی که برای عشقش و خانواده‌ خویش افتاده؛ روایتی که همچون مرثیه‌ای بر تاریخ معاصر جاری می‌شود. خط دوم، سرگذشت دختری است که سال‌ها پیش در همان نسل‌کشی از مادر جدا شده و به مردی عرب فروخته شده؛ او اکنون در تابلوهای شارو ردی از هویت گمشده‌ی خود را می‌جوید و در میان رنگ‌ها و خطوط، به جست‌وجوی خویشتن برمی‌خیزد. این کتاب درهم‌تنیدگی روایت فردی و جمعی، عشق و اندوه، هنر و شهادت تاریخی را در هم می‌آمیزد؛ کتابی که نه‌تنها داستان یک انسان، بلکه فریاد یک ملت است.