رشید اقوتچو، رماننویس مشهور ترکیهای، ۲۳ ساله بود که به خاطر عقاید سیاسیاش به زندان افتاد و در آنجا به طور اتفاقی با معروفترین شاعر ترک، ناظم حکمت، همسلولی شد. ناظم حکمت شاعر انقلابی با گرایشهای کمونیستی بود که شعرش را در خدمت بیان رنجهای مردم عادی قرار داد.
ناظم استعداد رشید را در نوشتن کشف کرد و او را به داستاننویسی سوق داد. رشید که بعدها نام هنری اورهان کمال را برای خود برگزید، به زودی تبدیل به شاخصترین رماننویس ترکیه شد که از غمها و شادیهای روزمره مردم و طبقات فرودست مینوشت. و آثارش الهامبخش آثار هنری و نمایشی بسیاری شد. اورهان بیش از همه تحت تاثیر شخصیت و منش اخلاقی ناظم حکمت قرار داشت و در کتاب با ناظم حکمت در زندان شرح این دلباختگی ادبی و اخلاقی را بازمیگوید.
ناظم حکمت در نامهای از زندان خطاب به اورهان مینویسد:
«نویسندهای که امیدی نمیدهد، حق ندارد نویسنده باشد همچنانکه پزشکی که مبارزه با بیماری را بیهوده میداند، حق ندارد طبابت کند. برای غم و اندوه و تلخی دلایلی هست اما برای ناامیدی دلیلی نیست.مواظب باش! از این دام حذر کن! حتی تلختر و اندوهگینتر باش، اما بگذار امید و شادی از درون آن بدرخشد.»