کتاب داستان فراموشی

«داستان فراموشی» اثری در حوزهٔ ناداستان فلسفی است که به بررسی تطبیقی اندیشه‌های مارتین هایدگر و سیدمرتضی آوینی دربارهٔ هستی و هنر می‌پردازد. وحید یامین‌پور در این کتاب، با الهام از یادداشت‌های ناتمام آوینی و تأملات هایدگر، به دغدغه‌های بنیادین انسان معاصر دربارهٔ هویت، حقیقت و نسبت با سنت و مدرنیته می‌پردازد. ساختار کتاب شامل گفتارهایی است که هر یک به موضوعی خاص مانند سوبژکتیویسم، نیست‌انگاری، فراموشی حقیقت، تفکر شاعرانه، مفهوم هنر و نسبت سنت و عادت اختصاص یافته‌اند. کتاب با مقدمه‌ای از اصغر طاهرزاده آغاز می‌شود که اهمیت بازاندیشی در نسبت انسان با حقیقت و هویت را برجسته می‌کند. در ادامه، نویسنده با ارجاع به آثار و دیدگاه‌های متفکران ایرانی و غربی، تلاش می‌کند تصویری از بحران هویت و فراموشی ریشه‌های فرهنگی و معنوی در جهان معاصر ارائه دهد. این اثر، ضمن بررسی انتقادی نسبت انسان ایرانی با غرب و سنت، به نقش هنر و تفکر شاعرانه در بازیابی حقیقت و هویت اصیل می‌پردازد و خواننده را به تأملی عمیق دربارهٔ جایگاه خود در تاریخ و فرهنگ دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب داستان فراموشی

کتاب «داستان فراموشی» با واکاوی اندیشه‌های مارتین هایدگر و سیدمرتضی آوینی، به مسئلهٔ فراموشی حقیقت و بحران هویت در جهان معاصر می‌پردازد. نویسنده ابتدا با طرح پرسش‌هایی دربارهٔ نسبت انسان با خود، دیگران و حقیقت، زمینهٔ ورود به بحث را فراهم می‌کند. در بخش‌های آغازین، مفهوم سوبژکتیویسم و نیست‌انگاری به‌عنوان نتایج تفکر مدرن و تکنیکی بررسی می‌شود؛ جایی که انسان با قطع ارتباط از سرچشمه‌های ازلی و سنت، دچار بیگانگی و بی‌خانمانی می‌شود. یامین‌پور با استناد به یادداشت‌های ناتمام آوینی، نشان می‌دهد که چگونه فراموشی خاطرات ازلی و قطع پیوند با سنت، انسان را به موجودی معلق و بی‌ریشه بدل می‌کند. در ادامه، با الهام از هایدگر، بحران مدرنیته و سلطهٔ عقل حسابگر و تکنیک بر زندگی انسان معاصر تحلیل می‌شود؛ جهانی که در آن، حقیقت و معنای امور در حجاب روزمرگی و عادت پنهان می‌ماند. نویسنده تأکید می‌کند که راه برون‌رفت از این وضعیت، بازگشت به تفکر شاعرانه و تذکر به حقیقت است؛ تفکری که از دل هنر و شعر می‌جوشد و انسان را به سرچشمه‌های اصیل وجود پیوند می‌زند. در بخش‌های بعدی، نسبت سنت و عادت، معنای مناسک و آیین‌ها، و نقش خاطرات ازلی در شکل‌دهی هویت فردی و جمعی بررسی می‌شود. کتاب با تأمل بر مفهوم غرب‌زدگی و نقد رویکرد ابژکتیو و تکنیکی به جهان، خواننده را به بازاندیشی در نسبت خود با تاریخ، فرهنگ و حقیقت دعوت می‌کند. در نهایت، «داستان فراموشی» تلاشی است برای فهم بحران معنویت و هویت در عصر مدرن و جست‌وجوی راهی برای بازیابی پیوند با سرچشمه‌های اصیل هستی.