کتاب این مرگ فروشی است

در کتاب «این مرگ فروشی است» اثر نیکلای اردمن با یک نمایشنامه‌ی کمدی اجتماعی روبه‌رو هستیم که در اواخر دهه‌ی ۱۹۲۰ نوشته شده است. داستان در مسکو اتفاق می‌افتد و درباره مردی به نام سمیون است که بیکاری و فشار زندگی او را به فکر خودکشی می‌اندازد. متن نمایشنامه بر پایه‌ی همین تصمیم اولیه ساخته شده، اما به‌جای دنبال کردن یک تراژدی فردی، بیشتر به واکنش‌های اطرافیان او می‌پردازد و نشان می‌دهد این تصمیم چگونه وارد یک چرخه‌ی اجتماعی پیچیده می‌شود.
در بخش‌های بعدی نمایش، خبر احتمال خودکشی سمیون بین گروه‌های مختلف پخش می‌شود. روشنفکران، فعالان سیاسی، نمایندگان مذهبی و حتی افراد معمولی هر کدام تلاش می‌کنند مرگ احتمالی او را به هدف یا عقیده‌ی خود نسبت دهند. پیام اصلی این صحنه‌ها این است که عمل شخصی سمیون کم‌کم از دستش خارج می‌شود و دیگران سعی می‌کنند آن را به عنوان «نماد» یا «شاهد» در راستای هدف‌های خود استفاده کنند.
روند نمایش بیشتر بر گفتگوها و رفت‌وآمد شخصیت‌ها بنا شده است. هریک از این شخصیت‌ها با انگیزه‌ها و تفسیرهای متفاوت وارد داستان می‌شوند و فضای شلوغ و گاه تناقض‌آمیزی می‌سازند که در آن مرز میان خواسته‌ی فردی و خواسته‌ی جمعی مبهم می‌شود. متن در کنار موقعیت‌های طنزآمیز، نگاهی انتقادی به نحوه‌ی تبدیل رویدادهای شخصی به ابزارهای تبلیغاتی یا سیاسی دارد.
در پایان نمایش به وضعیتی می‌رسد که نشان می‌دهد سمیون بیشتر تحت تأثیر خواسته‌ها و فشارهای دیگران قرار گرفته است تا تصمیم خود. اردمن از طریق این روند، فضایی از جامعه‌ی شوروی را ترسیم می‌کند که در آن فردیت به‌راحتی در چارچوب‌های ایدئولوژیک حل می‌شود. همین نگاه انتقادی باعث شد نمایشنامه در زمان نویسنده امکان اجرا پیدا نکند و سال‌ها سانسور شود؛ بااین‌حال امروز به عنوان نمونه‌ای مهم از طنز اجتماعی آن دوره بررسی می‌شود.