متوجه شدم به خانوادهام خبر دادهاند که پس از دادگاه به حبس محکوم شدهام. آنها مدام دلداریام میدادند خواهرهایم ناراحت بودند؛ ولی طوری صحبت میکردند که دلگیر نشوم. با وجود اینکه مایل به رفتن نبودند، با قلبهای پریشان از هم خداحافظی کردیم. باز در محوطه قفل شد. حدود ده روز بعد دوباره در باز شد و چند نفر به نمایندگی از محاکمه سیار حکومت کمونیستی وارد حیاط شدند. آنها برای اینکه به من اطلاع دهند چرا آنجا ماندگار شدهام، از وسط پروندهام برگه ابلاغ جرم را برداشتند و خواندند: «یاسمین حسنات، فرزند غلامنبی نظر به جرم اتفاق در قیام مسلحانه علیه جمهوری دموکراتیک خلق افغانستان با متکی به ماده ۱۷۵ قانون جزای افغانستان، به مدت پنج سال حبس محکوم شدهاید. بدین وسیله این حکم به شما ابلاغ میگردد.»