«پشتیبانی و مهندسی جنگ جهاد سازندگی یا به اختصار «پ. م. ج. ج.»، عبارتی است که شاید برای بسیاری مردم ناشناخته باشد. شاید با خواندنش سردرگم شوند و نتوانند توصیف درستی از آن در ذهنشان تداعی کنند. چراکه در تصور رایج، جنگیدن وظیفۀ سازمانهای نظامی است؛ سازمانهایی که هم یگانهای مسلح عملیاتی دارند، هم ستادهای پشتیبانی و هم یگانهای مهندسی. اگر هم زمانی نیروهای غیرنظامی بخواهند داوطلبانه در جنگ شرکت کنند، باز در همان سازمانها سازماندهی میشوند و به جبهه نبردها اعزام میشوند اما جهاد سازندگی همانطور که از عنوانش پیداست جهادی است برای سازندگی و آبادانی، نه شرکت در جنگ.
رواج این تصور در میان مردم و به خصوص نسل جوانی که دلبسته کشور و خواهان حضور در صحنههای مهم و حیاتی مملکت خویش هستند، عجیب و ناگوار است. ناگوار از این جهت که ملتی تجربههای گذشته خود را که بابت آن هزینه بسیار پرداخته با سرعتی حیرتانگیز به دست فراموشی بسپرد؛ و عجیب به این دلیل که بخش عمدهای از هزاران عضو آن تشکیلات ناشناخته که حامل تجربیاتی ارزشمند هستند، هنوز در کنار ما زندگی میکنند و از دوران طلایی جنگ تحمیلی ناگفتههای بسیاری دارند.
محمدرضا حسینی نویسنده ایرانی متولد سال 1367 میباشد.